رفتن که بهانه نمی خواهد
یک چمدان می خواهد
پر از دلخوریهای تلنبار شده
... ... و گاه حتی دلخوشی های انکار شده
. . .
... رفتن که بهانه نمی خواهد
وقتی نخواهی بمانی
با چمدانِ خالی که هیچ
بی چمدان هم می روی
. . .
ماندن
. . .
ماندن امّا بهانه می خواهد
دستی گرم
نگاهی مهربان
دروغهای دوست داشتنی
دوستت دارم هایی که هرگز نمی شنوی
دوستت دارم هایی که می شنوی
امّا باور نمی کنی
یک فنجان چای
بوی عود
یک آهنگ مشترک
خاطرات تلخ
خاطرات شیرین
بحث و جدل های گهگاه
و
. . .
وقتی بخواهی بمانی
حتّی اگر چمدانت پر از دلخوری باشد
خالیش می کنی
و بااااااااااززز هم می مانی
. . .
می مانی
. . .
وقتی بخواهی بمانی
نم باران را رگبار می بینی و
بهانه اش می کنی برای نرفتنت
. . .
آری
آمدن دلیل می خواهد
ماندن بهانه
رفتن هیچ کدام,,,,,,

??شب تولدم همه گفتن آرزو بکن شمعتو فوت کن .....

?? چشمامو بستمو آرزو کردمو شمع فوت کردم ......

??مامانم گفت من میدونم چی آرزو کردی پول .....

?? خواهرم گفت ماشین ....

?? دوستام گفتن ی عشق پولدار و خوب.....

?? من به همشون فقط خندیدمو نگاه کردمو تو دلم گفتم.....

?? آرزو کردم شمع تولدسال دیگه ام رو سنگ قبرم روشن کنید و جای من باد شمعو خاموش کنه .......

?? هیـــــــــس فقط بگو آمــین ??

??بــِــه سـَلامـَتـی اون شــَب...??

ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﻭ ﺑﺎ ﺷﮑﻮﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﻟﻬﺎﯾﺸﺎﻥ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﻧﻨﺪ
ﻧﻪ ﺑﺎ ﺫﻫﻨﯽ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮ ﻭ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺩﺭ ﺟﺰﻡ
ﺳﺎﺩﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺻﻤﯿﻤﯽ
ﻭ ﻋﺸﻖ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻫﺸﺎﻥ ﺟﺎﺭﯾﺴﺖ
ﻻﻑ ﻋﺸﻖ ﻧﻤﯿﺰﻧﻨﺪ
ﻋﺸﻘﺸﺎﻥ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺠﯿﺮ ﻧﯿﺴﺖ
ﺁﺯﺍﺩﯾﺴﺖ ... ﺁﮔﺎﻫﯿﺴﺖ ... ﺯﯾﺒﺎﺋﯿﺴﺖ ...

کوروش برخیز...!

خوابهایت را با کی تقسیم میکنی که بیدار نمیشوی؟!

خوب نگاه کن،اینجا ایران است...

با آن همه شکوه و جلالی که برپا کرده بودی،

جوانهایت را ببین و لذت ببر
یکی بهت گفت: کوروش آسوده بخواب که ما بیداریم!

کوروش تو را هم،همانند ما گول زدند که بیدار نمیشوی؟؟؟

هوا بدجورى طوفانى بود و آن پسر و دختر کوچولو حسابى از سرما مچاله شده بودند...
هر دو لباس‌هاى کهنه و گشادى به تن داشتند و پشت در خانه مى‌لرزیدند
پسرک پرسید: «ببخشین خانم! کاغذ باطله دارین» کاغذ باطله نداشتم و وضع مالى خودمان هم چنگى به دل نمى زد و نمى توانستم به آن ها کمکی کنم.
مى‌خواستم یک جورى از سر خودم بازشان کنم که چشمم به پاهاى کوچک آن ها افتاد که توى دمپایى‌هاى کهنه کوچکشان قرمز شده بود.

گفتم: بیایین تو یه فنجون شیرکاکائوى گرم براتون درست کنم.
آن ها را داخل آشپزخانه بردم و کنار بخارى نشاندم تا پاهای شان را گرم کنند، بعد یک فنجان شیرکاکائو و کمى نان برشته و مربا به آن ها دادم و مشغول کار خودم شدم.
زیر چشمى دیدم که دختر کوچولو فنجان خالى را در دستش گرفت و خیره به آن نگاه کرد، بعد پرسید: ببخشین خانم! شما پولدارین؟
نگاهى به روکش نخ نماى مبل هایمان انداختم و گفتم: من اوه نه!
دختر کوچولو فنجان را با احتیاط روى نعلبکى گذاشت و گفت: آخه رنگ فنجون و نعلبکى‌اش به هم مى خوره.
آن ها درحالى که بسته‌هاى کاغذى را جلوى صورتشان گرفته بودند تا باران به صورتشان شلاق نزند، رفتند ...

فنجان هاى سفالى آبى رنگ را برداشتم و براى اولین بار در عمرم به رنگ آن‌ها دقت کردم،
بعد سیب زمینى ها را داخل آبگوشت ریختم و هم زدم.
سیب زمینى، آبگوشت، سقفى بالاى سرم، همسرم، یک شغل خوب و دائمى، همه این ها به هم مى آمدند.
صندلى ها را از جلوى بخارى برداشتم و سرجایشان گذاشتم و اتاق نشیمن کوچک خانه مان را مرتب کردم، لکه هاى کوچک دمپایى را از کنار بخارى، پاک نکردم.
مى خواهم همیشه آن ها را همان جا نگه دارم که هیچ وقت یادم نرود چه آدم ثروتمندى هستم.

*
*

با دلبستن به دلخوشی های زندگی، می توان برای فردای بهتر تلاش کرد

اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم ،

سکوت را فراموش میکردی و تمامی ذرات وجودت

عشق را فریاد می کرد...

چشمهایم را می شستی

و اشکهایم را با دستان عاشقت به باد می دادی...

اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم،

نگاهت را تا ابد بر من می دوختی ،

تا من بر سکوت نگاه تو رازهای یک عشق زمینی را

با خود به عرش خداوند ببرم...

خدايا:هنگامی که ثروتم دادی، خوشبختی ام رانگیر. هنگامی که توانایی ام دادی، عقلم را نگیر. هنگامی که مقامم دادی، تواضعم رانگیر. انگاه که تواضعم دادی ، عزتم رانگیر. وقتی قدرتم دادی ، عفوم رانگیر . هنگامی تندرستی ام دادی، ایمانم رانگیر . و آنگاه که فراموشت کردم ، فراموشم مکن، آمين...