ﻫﯽ آقا ﭘﺴﺮ ...
ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯿﺸﻮﯼ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺸﺪﯼ ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭﺵ ﻧﮑﻦ ...
ﺗﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺸﺪﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﺏ ﺩﺭﺩ ﺯﻧﺪﮔﯿﺖ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩ ﯾﺎ ﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻧﺪﺍﺭ ...
ﻫﻢ ﺧﻮﺍﺏ ﻧﺸﻮ ...
ﺣﺘﯽ ﺑﻮﺳﺶ ﻫﻢ ﻧﮑﻦ ...
ﺍﻭن ﻫﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ...
ﻣﻌﺘﺎﺩ ﻣﯿﺸﻮﺩ ..
ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﯿﺪ ...
ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪ ...
ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﻔﺮ ﺑﻌﺪﯼ ﺳﺮ ﺳﺨﺘﯽ ﺏ ﺧﺮﺝ ﻧﻤﯿﺪﻫﺪ ...
ﻋﺎﺩﯼ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻭﺗﻮ ﻣﺪﯾﻮﻥ ﺍﯾﻦ ﭘﺎﮐﯽ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻪ ﻣﯿﺸﻮﯼ ...
ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺧﺘﺮ ﭘﺎﮐﯽ ﺭﺍ ﻫﺮﺯ ﮐﺮﺩﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺍﺑﺎﻧﺪﻥ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩﺕ ...
ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍﮔﻮﻝ ﻧﺰﻥ ﮐﻪ ﺍون ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻫﻢ ﯾﮏ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻩ ...
ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﮔﻨﺎﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﻌﺼﻮﻣﯿﺖ ﯾﮏ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ
ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﮑﻦ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺏ ﺗﻮ ﻧﺼﯿﺤﺖ؛ ﺯﻣﯿﻦ ﮔﺮﺩ ﺍﺳﺖ ، ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﻣﯿﺪﻫﯽ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﯿﮕﯿﺮﯼ ...
به ﻫﻤﯿﻦ ﺭﺍﺣﺘﯽ

پسر زنی به سفر دوری رفته بود و ماه ها بود که از او خبری نداشتند.

بنابراین زن دعا می کرد که او سالم به خانه باز گردد. این زن هر روز به تعداد اعضاء

خانواده اش نان می پخت و همیشه یک نان اضافه هم می پخت و پشت

پنجره می گذاشت تا رهگذری گرسنه که از آنجا می گذشت نان را بر دارد. هر روز مردی

گو‍ژ پشت از آنجا می گذشت و نان را بر میداشت و به جای آنکه از او

تشکر کند می گفت: «کار پلیدی که بکنید با شما می ماند و هر کار نیکی که انجام

دهید به شما باز می گردد


این ماجرا هر روز ادامه داشت تا اینکه زن از گفته های مرد گوژ پشت ناراحت و رنجیده

شد. او به خود گفت: او نه تنها تشکر نمی کند بلکه هر روز این جمله ها را به زبان

می آورد. نمی د انم منظورش چیست؟


یک روز که زن از گفته های مرد گو‍ژ پشت کاملا به تنگ آمده بود تصمیم گرفت از شر او

خلاص شود بنابراین نان او را زهر آلود کرد و آن را با دستهای لرزان پشت پنجره گذاشت،

اما ناگهان به خود گفت: این چه کاری است که میکنم؟ بلافاصله نان را برداشت و در تنور

انداخت و نان دیگری برای مرد گوژ پشت پخت. مرد مثل هر روز آمد و نان را برداشت و

حرف های معمول خود را تکرار کرد و به راه خود رفت


آن شب در خانه پیر زن به صدا در آمد. وقتی که زن در را باز کرد ، فرزندش را دید که

نحیف و خمیده با لباسهایی پاره پشت در ایستاده بود او گرسنه،

تشنه و خسته بود در حالی که به مادرش نگاه می کرد، گفت


مادر اگر این معجزه نشده بود نمی توانستم خودم را به شما برسانم.

در چند فرسنگی اینجا چنان گرسنه و ضعیف شده بودم که داشتم از هوش می رفتم.

ناگهان رهگذری گو‍ژ پشت را دیدم که به سراغم آمد. او لقمه ای غذا خواستم و او یک نان

به من داد و گفت: «این تنها چیزی است که من هر روز میخورم امروز آن را به تو می دهم

زیرا که تو بیش از من به آن احتیاج داری


وقتی که مادر این ماجرا را شنید رنگ از چهره اش پرید. به یاد آورد که ابتدا نان زهر آلودی

برای مرد گوژ پشت پخته بود و اگر به ندای وجدانش گوش نکرده بود و نان دیگری برای او

نپخته بود، فرزندش نان زهرآلود را می خورد. به این ترتیب بود که آن زن معنای سخنان

روزانه مرد گوژ پشت را دریافت


هر کار پلیدی که انجام می دهیم با ما می ماند و نیکی هایی که انجام می دهیم

به ما باز میگردند

نامم را پاک کردی... یادم را چه میکنی؟
یادم را پاک کنی... عشقم را چه میکنی؟
اصلا همه را پاک کن
هر آنچه از من داری
از من که چیزی کم نمیشود...
فقط بگو با وجدانت چه میکنی؟
نکند آن را هم پاک کرده ای؟
نــــــــــــه ! شدنی نیست...
نمیتوانی آنچه که نداشتی را پاک کنی.

نامم را پاک کردی ، یادم را چه می کنی؟!

یادم را پاک کنی ، عشقم را چه می کنی؟!...

اصلا همه را پاک کن ...

هر آنچه از من داری...

از من که چیزی کم نمی شود......

فقط بگو با وجدانت چه می کنی؟!


شاید...؟!نکند آن را هم پاک کرده ای ؟!!!

نـــــــــــــــــــــــــه!! شدنی نیست...!

نمی توانی آنچه رانداشتی پاک کنی

میدانی؟در اور است من ازاد نباشم تا تو به گناه تیوفتی

قوس های بدنم به چشم هایت بیشتر از تفکرم می ایند

دردم می اید لباسم را باید با میزان ایمان تو تنظیم کنم

دردم می اید ژست روشنفکریت تنها برای دختران غریبه است

به خواهر و مادرت که میرسی قیصر میشوی

دردم می اید در رختخواب با تمام عقیده هایم موافقی

و صبح از دنده دیگری بلند می شوی

تمام حرف هایت عوض می شود

دردم می اید نمیفهمی

تفکر فروشی بدتر از تن فروشی است

حیف که ناموس برای تو وسط پا است نه تفکر

حیف که فاحشه ی مغزی بودن بی اهمیت تر از فاحشه ی تنی بودن است

من محتاج درک شدن نیستم/دردم می اید خر فرض می شوم

دردم می اید انقدر خوب سر وجدانت کلاه می گذاری

و هر بار که ازادیم را محدود میکنی

میگویی من به تو اطمینان دارم اما جامعه خراب است

نسل توام که اصلا مسئول خرابی هایش نبود

میدانی؟

دلم برای مادرهایمان می سوزد

بدبخت های بودند که حتی می ترسیدند باور کنند حقشان پایمال شده

خیانت نمی کردند...نه بخاطر اینکه از زندگیشان راضی بودند

نه...خیانت هم شهامت می خواهد...نسل تو از مادرهایمان همه چیز را گرفت

جایش الگو داد...

مادرم از خدا میترسد...از لقمه های حرام میترسد...از همه چیز میترسد

تو هم که خوب می دانی ترساندن بهترین ابزار برای کنترل است

دردم می اید...این را هم بخوانی می گویی اغراق است

ببینم فردا که دختر مردم زیر پاهای گشت ارشاد به جرم موهای بازش کتک می خورد همین را می گویی
ببینم انجا هم اندازه ی درون خانه غیرت داری؟

دردم می اید که به قول شما تمام زن های اطرافتان خرابند...

انهایی هم که نیستند فامیل های خودتانند...
دردم می اید

از این همه بی کسی دردم می اید

اینجا ست که حرمت نان از قلب بیشترست

ان را می بوسند این را می شکنند

این روزها؛ سکوت هم سرشار از سروصداست.
این روزها؛حرف حساب ماشین حساب میخواهد.
این روزها؛ خط فقر از خط نستعلیق چشم نواز تر است.
این روزها وجدان کاری بسیار خوب است به شرط آنکه کاری وجود داشته باشد.
این روزها؛ سرو صدای سکوت هم آزارم میدهد.
این روزها؛ بالاتر از سیاهی نیز رنگی هست و آن رنگ روزگار ماست...

خبر داری از من؟

خبر از دلتنگیهای من چطور؟

و آن پروانه های شادی که در نگاهم بودند...

خبرش رسیده که مرده اند؟

هیچ سراغ دلم را میگیری؟

کسی خبر داده که آب رفته ام از خستگی؟

مچاله ام از دلتنگی؟

افسوس...

افسوس که هیچ کلاغی نساختیم میان هم...

وجدانت راحت...

خبرهای من به تو نمیرسد...

گاه دلتنگ میشوم

دلتنگتر از همه دلتنگها

گوشه ای مینشینم و میشمارم

حسرتها را و محاکمه میکنم وجدانم را


من کدام قلب را شکستم

و کدام احساس را له کردم

و کدام خواهش را نشنیدم

و به کدام دلتنگی خندیدم


که اینچنین دلتنگم

هی هی هی چه فازه سنگینی همه چی سفید سیاهه چیزی رنگی نی بازم منو یه جسم لشو بی حال دوباره رنگه پوسته شده کچه دیوار وای انقد کشیدم که نمیگیره خندم با چشمام قفلم به این آتیشه رو فندک یه اتاق تاریک با بوی دود گاهی چه بخت گندی داری تو جیب خالی نگو که هستیم رنگ مشابه من یه عمره رو صورتم خنده قاچاقه من مردم پسر یه عقدم که سر تا پای مسیرو همیشه خوردم به سنگ اگه که مردم حلال کنید اما آره تا الان ساختم ولی الان بریدم از خودم از همه از میزه محکمه از فکره فرداها که روی مغزمه من مردم یا زندم دقیق نمیدونم یه زمین خورده خاکی از دنیا بدورم بی خی زندگی شدم که پره پیچو خمه رسیدم تهش کشیدم بیرون کل زیرو بمش اونقد بالاعم که نمیتونم حرفی بزنم اونقد میکشم تا بمیرم دل نمیکنم گوشت نشد به تنم اونکه تا حالا خوردم باختم هموناییم که تا حالا بردم ببین قانونشه فرصتاتو پشت سر میذاری اونوقتی که تو رویاهات داری چشماتو میمالی ولش کن بابا بزا یه بارم دنیا ببره قبل اینکه یکی تو رو 3 تا گل اون بزنه حسرت جفت پاهام واسه صاف وایسادن ببین چیه با وجدان خودم داستان دارم این رسمه روزگاره مثله تنه ماره دور دو دستتو تو زندگیت ادامه داره

ازاینهمه نامردمیها
قلبم داره میمیره کم کم
من ازتومیپرسم
خدایا!
اینجازمینه یاجهنم
وقتی برای گریه کردن بایدازاین دنیاجداشد
وقتی واسه آزادبودن بایداسیرآدماشد
میگن :وقتی میخوای ازاینهمه بدبختی راحت شی..
یابایدبگذری ازجون یاهمرنگ جماعت شی
بایداونی شی که میگن
بایداونی شی که میخوان
چه رنجی داره تن دادن
به این قانون بی وجدان!

من اورابیشترازغرورم دوست می داشتم..
واوغرورش رابیشترازمن..
حال
مابگذریم؛
نه چیزی ازغروراومانده
نه ازدوست داشتن من

من که میگم بعضی وقتالازمه غرورتوبشکنی
وبه کسی که دوستش داری ومیدونی دوستت داره بگی دوستت دارم ..حالا کاری به تهش ندارم که چی میشه..حداقل وقتی پریدعذاب وجدان نداری که چرابهش حرف دلتونگفتی.
البته این نظرشخصی منه)