ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍمــــــــــ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﻭ ﺧﻂ ؛ ﻣﺎﻧﺪﻧمــــــــ ﺩﺭﺩ ﺩﺍﺭﺩ …
ﺭﻓﺘﻨمــــــ ﺗﻮﺍﻥ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ و من ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭﺩ ﻧﺪﺍﺭمـــــــ !


کاش میشد برمو پشت سرممــــــ نیگا نکنمــــــــ!

نمـــــــــــــدانم ...
دل من نازک است یا چشــــــــــــــــــمان تو تیز ....
که هرگاه نگاه به تو مــــــــــــــی دوزم
بند دلم پاره مــــــــی شود ...

مـטּ یـﮧ כختــرم...

وقتــے כلـــم مـے گیــرد،

بشقـاب هــا را نمـے شڪنــم،

شیشـﮧ هــا را نمــ ـے شڪنـــ ــم،

غُـــرورم را نمــ ـے شڪنـــــم،

כڵِ ڪسـے را نمــے شڪنــــم...

زورم بـﮧ تنهـــا چیــزے ڪﮧ مـے رســכ،

ایـטּ بغـضِ لعنتـے اسـت...

نگاه ســـاکت باران،به روی صورتم دزدانـــه میـــلغزد...
ولــــی باران نمـــــی داند؛که من دریــــــــایی از دردم...
به ظاهر گـــرچه میخندم؛؛؛
ولی اندر سکــــوتی تــــــــــلخ میــگـریــــم...

روحـــم مـی خواهد بــرود یک گوشــه بنشــیند…
پشتـــش را بکنـــد به دنیــــا ؛
پاهایش را بغــــل کنـــد و بلنـــد بلنـــد بگوید :
من دیگر بـــــازی نمـــی کنـــم
خــــ ــــستـــــــ ـــــــ ـــــــ ـــــــه ام...........

غمگینمـــــ ـــــــــــــ...
همانند لبخنـــــــــــ ـــــــدی در آگهی ترحیـــــــــــ ــــــــم
کهــــــــــ ...
دیگــــــــ ــــ ـــــــ ـــــــــــــران را
می گریـــــــــــــ ـــــــــــ ــــــــــاند

#شهابم
ﺗـــ ُ ﻮ ﻣـــ َ ــﺮﺩ ِ ﺭﻭﺯﻫﺂﯼ ِ ﻫﹷﻤﯿﺸﮧﺍﮮ

ﺭﻭﺯﻫـﺎﯼ ِ ﺳﺨﺘـــ ..ﺗﹷﻠﺦ…ﺷﯿﺮﯾـטּ…ﻋﺂﺷﻘﺂﻧﮧ

ﻫﹷﻤﯿﺸﮧ ﺑﻮﺩﮮ…ﻫﹷﺴﺘﮯ…..ﻣﺜﮧ کـــــــﻮﻩ..

ﺍﯾﻦ ﺑﺮﺁﯾﻤــ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﮯﹺ ﺍﯾﺴﺖ ﻏﯿﺮ ﻗﺂﺑﻞ ﻭ َ ﺻﻒ..

.ﺁﻏﻮﺵﺗــﻮ ﺗﺂ ﺍﺑﺪ َاﻣـטּ ﺗﺮﯾﻦﺟﺂﮮﹺِ ﺩُﻧﯿﺂ ﺑﺮﺁﯾﻤــ ﺧﻮﺍﻫـ َ ﺪ ﺑﻮﺩ

.ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﮯﹺ کـﮧ کـﻤـ ﻧﯿﺂﻭﺭﺩﮮ ﺍﺯﺑﺂﺯﮮ ﻭ ﻧﺂﺧﻮﺷﮯﹺ ﺍﯾـטּ ﺩُﻧﯿﺂ

ماندن بـ ﭘﺂﮯﹺﻋﺸﻘﺖ کـﺂﻓﯽﺑﻮﺩ ﺑﺮﺁﮮ ﻣـﺎﻟﮏ ﺷﺪﻥ ِ ﻗﻠﺒــ ِ ﻣـ َ טּ

“ﺷﺪﮮ ﻣــ َ ـﺮﺩ ِ ﺁﺭﺯﻭ ـﻬﺂﮮﹺ ﻣـ َ טּ”

ﻭﻗﺘﮯﹺ ﻣﮯﹺﺩﺍﻧـ َ ﻢﻓﻘﻄـ ﻣﻨـ َ ﻤــ ﻣﻠﮑـﻪ ﯼ ِ ﺳﺮﺯﻣﯿـטּِ ﻗﻠﺒــ ِ ﭘـﺎﮐــ ِ ﺗـــﻮ

ﻭﻗﺘﮯﹺﻗﻠﺒﺖ ﺭﺍﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣــ ِ ﻭﺟﻮﺩﺣﺲ ﻣﮯﹺکـﹹﻨﻤــ..

♥♥دوستـت دارم مرد من♥♥

✗ ســراســر ِ ســرمــا را

هَمیــטּ جــا مــےمــانــґ ،

ڪِـنــار تــو و دستــانـ♥ـــَت !

پـاییــز هــґ ڪـــﮧ بشــود ؛

گنجشــڪهــا ،

بـــﮧ هیــچ‌ فصــل دیگــرے،

ڪوچ نمــےکننــد ... (!)

متن آهنگ قايق مجيد خراطها

رفتی با اونــــــــــی که واسه داشــــتنت سخـــتی ندید


کی مثل من روی دوشش غصه ی تورو کشــــــــــــــــید


از ته دلم میگــــم بی معرفــــــــت خیلـــی بـــــــــــدی


حرفایــــــی کــــــــه آرزوم بــــــود بشنـــــوم به اون زدی


حالا ــــمن مــــوندم چه جــــــــوری از خجـــــــالتت درام


خنده ای که واسه اون کردی تو کـــی کــــــــــــردی برام


واسه من فرصــــت نداشتـــی چرا دائم پیشـــــــــــــشی


چرا پس دستــــــاتــــــــو از دستــــــای اون نمیکشــــــــی


چرا پس اونو یه لحظــــــــــــــه از خاطـــــــــــــرت نمیبری


این حسودی نیست به قرآن خیلی از اون سرتــــــــــــــری


یعنــــــــــی یادشـــــــــه اون روزا بمــــــــــون پیشـــــــم


یا بزار اونـــــــم بره مـــن دارم عقــــــــــــده ای میشـــــم


انقدر ســــــرت به زیر بود واسم دســـــــــــت تکــــــــون ندادی


انقدر بزرگی کــــــــــــــــردی که دیـــــــــــــــدم واســــم زیادی


قایق قدیمــــــــــــــــــــــی بودم دلـــــــــتو دادی به کشتــــــــی


از کـــــــــــــنار قایق مـــــــــــــــــن با گـــــــذشت بودی گذشتی


واسه من فرصــــــــــت نداشتــــــی چـــــــــرا دائم پیشـــــــشی


چرا پـــــــــــــس دســـــــــــــتاتو از دســـــــتای اون نمیکشـــــــی


چرا پــــــــــــس اونو یه لحظـــــــــــــــه از خاطرت نمـــــــــــــــیبری


این حســـــــودی نیســــــــت به قرآن خیلی از اون ســـــــــرتری


انقدر حـــــــــــرفامو خوردم دلــــــــــم از دستــــــــــــت پــــــــره


میرمو عاشــــــــــــــق میشم شایــــــــــــد بهــــــــــــــت بربخوره


بی تو ایــــــــــن دل چقدر غریبـــــــــــه هنوزم تنهاترینه


آره درســــــــــــت میــــــــــگی قســــــــمت همیــــــن بــــــــــود


قسمت من از اولـــــــــــــــم رنـــــــــــگ چشــــــــــــــمای تو بود


انقــــــــــــــــدر حرفامـــــــو خوردم دلـــــــــم از دستت پـــــــــــره


میرمو عاشــــــــق میــــــــشم شایـــــــــــــد بــــــــــهت بربخوره

ﺩﯾـﺪﻩ ﺍﯼ ﺷــﯿﺸــﻪ ﻫـﺎﯼ ﺍﺗـﻮﻣﺒــﯿﻞ ﺭﺍ ﻭﻗـﺘـﯽ ﺿﺮﺑــﻪ ﺍﯼ ﻣــﯽ ﺧـﻮﺭﻧـﺪ ﻭ ﻣـﯽ ﺷـﮑﻨـﻨـﺪ !؟
ﺩﯾــﺪﻩ ﺍﯼ ﺷـﯿﺸــﻪ ﺧــﺮﺩ ﻣــﯽ ﺷــﻮﺩ
ﻭﻟــﯽ ﺍﺯ ﻫــﻢ ﻧﻤــﯽ ﭘﺎﺷــﺪ !؟
ﺍﯾـــﻦ ﺭﻭﺯﻫـــﺎ ﻫﻤـــﺎﻥ ﺷــﯿﺸــﻪ ﺍﻡ ؛
ﺧــﺮﺩ ﻭ ﺗــﮑـﻪ ﺗــﮑــﻪ ،
ﺍﺯ ﻫــﻢ ﻧـﻤـــﯽ ﭘــﺎﺷـﻢ ﻭﻟـــﯽ ﺷــﮑـﺴﺘـــﻪ ﺍﻡ . . .

بچـــه کـــه بـــاشی

از “نقـــاشی”هـــایتـــ هـــم

مــی‌ تــواننــد بـــه روحیـــاتــ و درونیـــاتتــ پی ببــرنـــد ،

بـــزرگ کـــه مــی‌ شـــوی

از حــرفهـــایتـــ هـــم نمــی‌ فهمنـــد تـــوی دلتــ چـــه خبـــر استــ

نـه نمـی دانــی…هیچــکس نمــی دانـــد…!

پشت ایــن چهــره ی آرامـ در دلــــم چه میگــذرد…!

نمـی دانـی…کســی نمـی داند…..!

ایــن آرامش ظاهــــــر و این دل نـــــــا آرام…!

چقــدر خسته امـ میکنــد…!

می گویید: ” سختی ها نمک زندگــــــی است “

امّا چرا نمیفهمید که ” نمــــــک “

برای من که خاطراتم زخمی است

، شور نیست ؛ مزه ” درد” می دهد !

بهـ دنبال جایـﮯ مـﮯ گردمـــ که ،،

آرامـــ بآران هاﮮ نیآمده را بهانهـ دلتنگـــﮯ ام کنمـــ..

آرامـــ دلتنگـﮯ ام را ســـکوتــ کنم..

آرامـــ دردهآیمـــ را گریهـ کنم..

و آنگاه کهـ هیچ کــَس حواسش نیستــ ،،

آرامـــ بمیرمـــ ..!!

پلهـ پلهـ به آسمان نزدیک میشوم..

وَ تمآم عاقلآن روﮮ زمین ،،

طبقه طبقه کوچک مـﮯشوند.

از این بالآ ..

زمین چهـ اشتیآقـﮯ براﮮ به آغوش کشیدنمــ دارد..!!