#السلام #علیک #یا #ابا #عبدالله #الحسین

خدا رو شکر محرمت رو دیدم دوباره آقاجون

نمردم و دیدم که چشمهام بارون میباره آقاجون

دربه در کوچه نشین دوباره مهمون توه

تموم قصه همینه دلم پریشون توه

ابر نگاهم میباره به هوای حرمت

روزی چشمم دوباره می رسه از کرمت

دلم مثل برگ گلی که خشک و بیرنگه آقام

فقط میخوام گریه کنم دلم برات تنگه آقام

وای غریب آقام

وقتی میام خونه ی تو اسمم رو از یاد میبرم

حس می کنم نگام می کنی وقتی میسوزه جگرم

رسیده اون شبهایی که به نوکرات سر میزنی

کاشکی یه بار جلوه کنی شبی که نزدیک منی

منم که عمری اسیرم اسیر کرب و بلا

مرده و حرفش می میرم میون سینه زنا

آب حیاته به خدا چایی روضه های تو

مرحله ی آخر عشق سینه زدن برای تو

وای غریب آقام

گذاشتی منت به سرم اجازه دادی که بیام

بذار بمونم تا ابد عالم رو بی تو نمی خام

آتش سینم میرسه به دریای چشم ترم

کار من رو یک سره کن یک ساله که منتظرم

محرم تو تموم دلیل بودنمه

فشار بغض گلومه زخمی که رو تنمه

دوباره انگار که یکی میون این قلب منه

روضه ی عباس میخونه دلم رو آتش میزنه

وای یل کربلا

مداح : #حاج #محمود #کریمی

گیله مرد میگفت :

برای زنده باد شدن باید سعی کنیم زنده یاد شویم ،

با نامی نیک که از افکار ، رفتار و اعمالی نیک سرچشمه می گیرد ...

و چه زیبا گفته سعدی علیه الرحمه :

سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز

مرده آنست که نامش به نکویی نبرند ...

میگویند نوشته ها از گفته ها معتبر ترند ...

دوازده هزار نامه ی دعوت نوشتند،

ولی با بیش از سی هزار نیزه و شمشیر به استقبال رفتند !

آقای من ، راز بی نشانی بودن ات را اکنون میفهمم ؛

کاش نامه هایی که تمبر صداقت نداشتند هیچگاه به نشانی نمی رسیدند ...

اگر صادقانه و با محبتی قلبی و دلسوزانه انجام نشه ؛

اگر مودبانه و از راه درستش و از طریق اهلش انجام نشه ...

حتی اگر همه ی اینها باشه ولی با ظرافت خاص خودش انجام نشه،

درست برعکسش نتیجه میده و میشه :

نهی از معروف و امر به منکر ...

بقول گیله مرد که میگفت : امر به معروف و نهی از منکر اینقدر مهم و ظریفه که گاهی دو امام دست در دست هم میدن تا وضوی پیرمردی رو اصلاح کنند ...

رفعت و عظمت مقام حضرت موسی علیه السلام بر همه آشکاره ؛ ولی آیا کسی هست که " داستان موسی و شبان " اش رو نشنیده باشه ...

گیله مرد میگفت : از بهترین چیزها هم میشه بدترین استفاده ها رو داشت ؛

میشه نفس کشید و زنده موند ،

میشه زنگ زد و از بین رفت ؛

اکسیژن همون اکسیژنه ولی خوب یا بد بودنش

بستگی به تو داره که چه استفاده ای میخوای ازش بکنی ...

از گیله مرد پرسیدم : علت ترس از تاریکی چیه ...

تاملی کرد و گفت : زمانی از تاریکی میترسیم که تنها باشیم درسته ؟

گفتم : خب بله ...

ادامه داد و گفت : هر کاری که ما انجام میدیم لقمه ای برای کشور وجوده ...

اگر کینه به دل بگیریم غذای شتر درون ،

اگر با زبونمون نیش و کنایه به این و اون بزنیم غذای مار درون ؛

اگر صرفا به فکر خور و خواب و شهوت باشیم غذای گاو درون ؛

اگر تعقل نکنیم و جهالت پیشه کنیم غذای خر درون ؛

اگر مسخره و استهزای دیگران رو تفریح خودمون قرار بدیم غذای میمون درون ،

اگر به ناحق خشم بگیریم و عصبانی باشیم به دل بگیریم غذای گرگ درون ،

اگر مکر و حیله کنیم غذای روباه درون رو تامین می کنیم .

و فقط و فقط اگر بفکر خدا باشیم و بخاطر او کار خوب انجام بدیم غذای فرشته درون رو تامین کردیم ...

در مورد سوالی که پرسیدی باید گفت : کاری که تنهایی با ما میکنه اینه که ما رو به پیله درون و به مملکت وجودی که ساختیم فرو میبره ، فکر میکنی با دیدن اینهمه حیوان وحشی که با دیدن مون به سمت ما حمله ور میشن و ندیدن اون فرشته ی دوست داشتنی چه حسی باید بهمون دست بده ...

بله دیدن چهره واقعی خودمونه که ما رو میترسونه ...

راستی از چشم برزخی چیزی شنیدی ؟

بین اینهمه ضمیر ؛

فقط " او " کافیست ...





هی ، هو ؛ او

این تشابه، تصادفی نیست .



اینبار تاکید جمله را عوض میکنم

بین اینهمه ضمیر ؛

فقط او " کافی " ست ...

تسلیم میشوم و لبخند میزنم ...