دریا و تا چشم می نوشد

آبی

آفتاب می رقصد

بر پوستم

خوابِ نسیم

بر پلک هایم می وزد

ورویا

می شکفد

در باغ ِآرزو.

من حسرت پرواز

کبوتر صدا را تا بیکرانه بال گشودن

در رنگین کمان لحظه ها ترا خواندن

¤

تنها ترانه شاعر

عطر باران دارد

و اوست

که در گرم ترین روز سال

روی لبخندِ خورشید

می نویسد:

«زیبا تر از عشق چیست

نقشی به یادگار!»

به لحنی نمناک

یادت می کنم

کجاست خاطره؟

دلتنگی کتاب

وگلدان

روی برگردانی تو

درتردید

رهاکن خیالم را

درانبساط موسیقی باتوبودن.

مسافری باچمدانی
خالی از
اذوقه
خوراک شبهای بی فروغ
افتاده به راه
هدیه ی دیوار
سایه ی کلاغ
سکوت به هم ریخته ی دریچه
بی قامت نور
ستاره ی بی فروغ
برخیال شب
گامهای پرنده
درانتهای پرواز

پای برگشتنم نیست

شانه هایم

یادت رابه دوش می کشند

ماتم گرفته خاطره

تاکی چشم به راه نبودنت

فریادمی کشم برسرخاطره ها

کاش می رفتی ازخاطر همه ی خاطر ه ها

دربیابانی که نیستی

طوفان یادت می وزد

باران

برخاک تشنه می سراید

ابرهامحودرنبودنت می شوند

یادت پرمی شودازخاکستریادگاری ها

نبودنت راتنهاآیینه ی دلتنگی ها شکست

ورفتنت چون موسیقی نابهنگامی که قصدخواندن نداشت

می نویسم که غزل پاشیدازهم

برصفحه ی ناپیدای قلبت



تسبیح گفتیم برقلمی که نامت نوشت

ودرقامت ماه فرورفتیم



صبح مسافری بودکه سجاده پهن کرد

من مسافرکش بی حضورچشمانت



جوهرراریختیم ودرصفحه قلبت تپید

یادم امدیادت ازرگ هم گذشت



توشبیه ستاره ایی که هرشب

می خواندازآوازبی قراری های بی حد



من وصبح به طلوع نزدیکیم

تابه غربت صبح به طلوع برخیزیم.

جاده رابه اغوش می کشم

باچمدانی ازبی خیالی ها

پابه پای باران

قصد

دریامی کنم

می داندآفتاب

چمدانم

پرازنت هایی ست

که غرق درباران می شود.

این روزهایم میگذرند...

اما

خالی از خاطره ام...

و لبریز از غم فرداها...

شرح حال من خسته,من دلگیر

دردنیای بی مهری ها...

جزسکوتی بی رنگ

چیز دیگری نیست...

دیگر..

به هیچ ندایی پاسخ نخواهم داد

حتی زندگی....

خشکسالی شده است...

درختان جنگل سبزم سوختند

حال من مانده ام و خاکستری از خاطرات سبز...

باغبانی پیر

دلشکسته

ازهمه ی دنیا سیر...

خدایا...

دیگر مرا باتو هم کاری نیست...