#علیرضا_بلوری
#باور
تو دوری و من ناگزیر با یاد تو سر می کنم
ناباورانه دوری رو دور از تو باور می کنم
دور از تو باور می کنم تنهایی از من دور نیست
محکوم بیداری شدم اینجا که حتی نور نیست
***
تو دوری و امروز من با یاد دیروزم گذشت
امروز باور می کنم دیروز رفت و برنگشت
تو دوری و امروز من با یاد دیروزم گذشت
امروز باور می کنم دیروز رفت و برنگشت
***
من ناگزیر بودنم جایی که شکله رفتنه
دور از تو باور می کنم دوریت پایان منه
نزدیک تنهایی نبود جایی که از من رد شدی
جایی که جاری بودم و روی غرورم سد شدی
***
تو دوری و امروز من با یاد دیروزم گذشت
امروز باور می کنم دیروز رفت و برنگشت
تو دوری و امروز من با یاد دیروزم گذشت
امروز باور می کنم دیروز رفت و برنگشت

تمام شعرهایم در وصف نیامدنت است اما اگر روزی ناگهان ناباورانه سر برسی از شاعر بودن استعفا میدهم و نقاش میشوم و تا ابد نقش پرواز میکشم …

دختر جوانی بر اثر سانحه ای زیبایی خود را از دست داد. چند ماه بعد، #ناباورانه نامزد وی هم #کور شد. موعد عروسی فرا رسید.مردم می گفتند: چه خوب! #عروس #نازیبا همان بهتر که #شوهرش هم #نابینا باشد. 20 سال بعد از ازدواج، زن از دنیا رفت. مرد #عصایش را کنار گذاشت و چشمانش را باز کرد. چون او هیچوقت #نابینا نبود... ( نیم کیلو باش ولی مرد باش )
آیا همچین #آدمی وجود داره؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

سکوت طولانی مفهوم رضایت نیست،

آغاز ِ ناباورانه ی یک پایان است.