عااالی

خیلی قشنگ

مصطفی

#زیبا بود

جالب بود
لایک

در سال های دور زبان به زبان یا به قول معروف سینه به سینه به گوش ما رسیده؛ جوانی ساکن یکی از آبادی های ساکن شهرکرد چهارمحال و بختیاری به قول همشهری هایش از شانس خوبی برخوردار نبوده و به آدمی جنجالی معروف بوده که به هر جا پا می گذاشته، اگر اتفاق یا حادثه ای ناگوار روی می داده، بلافاصله نظرها روی او جلب می شده و اگر هم در آن درگیری تقصیری نداشته از اقبال بدش او را گناهکار دانسته که به طور مثال اگر در فلان دعوا میانجی نمی شد یا شرکت نمی کرد، چنین و چنان نمی شد. جوان بیچاره به خودش هم امر مشتبه شده بود که از شانس خوبی برخوردار نیست.

از قضای روزگار و دست حوادث، جوان بداقبال چنان دلباخته دختری از اهالی آبادی می شود که دست مجنون را از شدت عشق از پشت می بندد. آوازه عاشق شدن جوان در آبادی می پیچد، در حالی که خود دختر هم بی میل نبوده به همسری او درآید، اما سابقه ناخوشایند جوان عاشق موجب می شود خانواده دختر موافق به آن ازدواج نباشند، بلکه عده ای آن وصلت را شوم می دانند.

جوان ناامید می شود، خواستگاری دیگر گوی سبقت از او می رباید. بعد از خواستگاری و موافقت پدر و مادر دختر، بساط جشن برپا می شود. جوان عاشق هم برای دختر آرزوی خوشبختی می کند و چون قادر نبوده از نزدیک تماشاگر جشن عروسی کسی باشد که از جان بیشتر دوستش داشته، ایام حنابندان و جشن و پایکوبی از آبادی خودش دور می شود و به کوه های اطراف پناه می برد.

کوه هایی که آب های برف های زمستان به هم پیوسته تشکیل رودخانه ای بزرگ می دهد. جوان عاشق که دستش از همه چیز کوتاه شده برای تسکین دل عاشقش از دشت و دمن و کوه صحرا دسته گل زیبایی می چیند. از آنجا که می داند رودخانه از روبه روی خانه عروس عبور می کند. دسته گل را به آب می اندازد که شاید نگاه عروس به آن بیفتد.

روبه روی خانه دختربچه ها و پسران خردسال مشغول بازی هستند. تا نگاهشان به دسته گل می افتد هر یک برای گرفتن گل از دیگری سبقت می گیرند. دختر،خواهر عروس برای گرفتن دسته گل خودش را به رودخانه می زند. گرداب او را در خودش غرق می کند. دخترک از دنیا می رود و عروسی به عزا تبدیل می شود.

جوان عاشق بعد از یکی دو روز به آبادی برمی گردد. روبه روی قهوه خانه ای ماتم زده می نشیند. ماجرا را برایش شرح می دهند که جشن عروسی تبدیل به عزا شد. چرا؟ علت را توضیح می دهند.

جوان عاشق دست پشت دست می زند. آه از نهادش بلند می شود و ماجرا را شرح می دهد که دسته گل را او برای عروس فرستاده بوده و مردم به او می گویند: «پس اون دسته گل را تو به آب داده بودی» .

یا رب وَ رندان مست مِیخانت
(یارب به مستان می خانه ات (قسمت میدهم))

وَ حق پرستان دِیْری دیوانت )
به حق پرستان شیدای دیوانه ات (قسمت میدهم) )

وَ یا رب یارب شُو زنده داران
)به ندای یارب یارب شب زنده داران (قسمت میدهم) )

كزه ی سُز دل "آزیزم" دوعای بیماران
(به سوز دل دعای بیماران (قسمت میدهم))

وَ آو دیده ی دل سُختََگانت
(به اشك چشم دل سوختگانت (قسمت میدهم))

عشاق صادق دایم گریانت
(عشاق صادق همیشه گریانت(قسمت میدهم))

آی وای امان های داد خُوا
(ای وای، امان، هی داد خدایا)

همسران دردم له سر تا و پا آلوده ی دردم
(همنشین با دردم،ازسر تا به پا درد وجودم را گرفته)

آی وای امان های داد خُوا
(ای وای، امان، هی داد خدایا)

مجنون سُخته ی بیاوان گردم
(مجنون سوخته ی بیابان گردم)

له عشق لیلی و بی كس مِردم
(از عشق لیلی و در بی كسی مُردم)

هجر دوس بردم وشرای مردن
(دوری یارم را در لحظه مرگ احساس كردم)

كس نمزانو دردم چه دردن
(كسی نمیداند دردم چه دردیست)

یا رب وَ رندان مست میخانت
(یارب به مستان می خانه ات (قسمت میدهم))

وَ حق پرستان دِیْری دیوانت)
به حق پرستان شیدای دیوانه ات (قسمت میدهم) )

وَ یا رب یارب شُو زنده داران)
به ندای یارب یارب شب زنده داران (قسمت میدهم) )

كزه ی سُز دل " آزیزم" دوعای بیماران
(به سوز دل دعای بیماران (قسمت میدهم))

باد مرادت "گیان" بدَر كمانه
(باد مرادت را بر ما بفرست)

تا نار عشقم بده ی زبانه
(تا آتش عشقم زبانه كشد)

شعر از "حیرانعلیشاه" با یادی از"سید خلیل عالی نژاد" كه یكی از تنبور نوازان این

شاهكار است

یا رب و حرمت ذات بی عیبت( یا رب به حرمت ذات بی عیبت)

و سر مگو کارخانه ی غیبت (به راز پنهان عرش پنهانت)

قلبی عطا که له هجران خوت (قلبی به من عطا کن که از هجران خودت)

سوزیا و برشیا کوت و کوت و لت لت (سوخته وکباب و پاره پاره باشد)

قلبی عطا که رو و ایمه بو (قلبی عطا کن رویش به ما باشد)

له سودای عشق قیمه قیمه بو (از سوز عشق ، تکه تکه بشود)

قلبی بیده پیم پاره پاره بود (قلبی به من بده ، پاره پاره باشد)

نرم و سخت چو گل و سنگ خاره بو همچون گل ، (نرم و چون سنگ خارا سخت باشد)

قلبی بیدر پیم روشن چو روژ بو (قلبی به من بده چون روز روشن باشد )

له آگره عشق دایم و سوز بو ( از آتش عشق ، مدام در سوز باشد)

قلبی بیده پیم دایم بریان بو (قلبی به من بده مدام سوخته باشد )

چو اور وهار دایم گریان بو (مانند ابر بهار مدام گریان باشد)

یا رب و حرمت ذات بی عیبت (یا رب به حرمت ذات بی عیبت)

و سر مگو کارخانه ی غیبت( به راز پنهان عرش پنهانت)

قلبی بیده پیم پسنده ویت بو (قلبی به من بده ، مورد پسند خودت باشد)

عاشق و مجنون دیوانه و شیت بود (عاشق ، مجنون و دیوانه باشد)

قلبی بیده پیم پسنده ویت بو (قلبی به من بده ، مورد پسند خودت باشد)

عاشق و مجنون دیوانه و شیت بود (عاشق ، مجنون و دیوانه باشد)

یا رب و حرمت ذات بی عیبت (یا رب به حرمت ذات بی عیبت )

و سر مگو کارخانه ی غیبت (به راز پنهان عرش پنهانت)

قلبی بیدر پیم روشن چو روژ بو (قلبی به من بده چون روز روشن باشد)

له آگره عشق دایم و سوز بو (از آتش عشق ، مدام در سوز باشد)

ناخدا حواصت باشه هاااا