#وطن چیست ؟ #هموطن کیست؟
وطن یعنی سرزمینی که در آن به دنیا آمده ای و در کنار گروه دیگری از انسان ها نسبت به آن تعلق خاطر دارید و توهین و تجاوز به آن را برنمی تابید .
هموطن انسان کسی که با او هم عقیده باشد.البته شاید کمی با هم اختلاف نظر داشته باشند، ولی هموطن کسی هست که هیچگاه به هموطنش توهین نمی کند و در مقابل توهین به او خواهد ایستاد نه اینکه خود به او تهمت و توهین نا روا بزند !
حال با این تعریف می رسیم به وطن و هموطن در ایران ، در این مورد ما گیلانیان تا کنون هموطن بودن و دفاع از وطن را در دوره های مختلف نشان داده ایم و آخرین بار هم در جنگ 8 ساله ، با اینکه گیلان کیلومتر ها از مناطق جنگی دور بود اما دلاور مردان گیلانی در راه دفاع از ایران رشادت ها کردند و چنانکه طبق آمار 7385 شهید ، 2620 آزاده ، 21200 جانباز از گیلان در این جنگ داشتیم .
اما دیگر هموطنان به ویژه گروه زیادی از هموطنان فارس یا پارس که اکثرشان مدعی ایران دوستی و وطن پرستی هستند چه ؟ آیا آنها هم حق هموطن بودن را برای گیلانیان به جا آورده اند؟ شواهد می گوید در 90 سال اخیر عملا خیر ، یعنی گیلان برای ایران چیزی کم نگذاشته ولی چیزی عایدش نشده و تنها توهین و جوک و ناسزا و تحقیر جواب وطن دوستی گیلانیان بوده است توسط هموطنان فارس !
این ها باید تکلیف خود را روشن کنند و بگویند آیا واقعا گیلان را جز ایران می دانند و گیلک را هموطن خود می دانند ، یا نه؟ اگر گیلان را جز ایران می دانند پس اینهمه توهین و تحقیر برای چیست ؟ مگر گیلان چه بدی در حق ایران کرده است که باید اینچنین توهین ببیند ؟
اگر گیلان را جز ایران و گیلک را هموطن خود نمی دانند و مختارند هر چه از ذهن مریضشان می آید به ما بگویند ولی نباید انتظار داشته باشند که ما مثل قدیم عاشق ایران باشیم ، چون چنین ایرانی دوست داشتنی نیست .

در واقع وطن و ایران زمانی برای من گیلک و گیلانی ارزش دوست داشتن خواهد داشت که در آن به هویت و شرف زنان و مردان گیلانی توهین نشود ، در غیر این صورت ایران ذره ای برای من ارزش نخواهد داشت و همان بهتر که ویران و نابود شود .

ویرانه نه آنست
که
جمشیدبناکرد
ویرانه نه آنست
که فرهاد
فروریخت
ویرانه دل ماست
که باهرنگه یار
صدباربناگشت و
دگربارفروریخت

واژه غریبیست عشق……

لحظه ای آبادت میسازد،لحظه ای ویران….

لحظه ای پادشاهی و گاه گدا…

پر است از فراز و نشیب…

دوری و نزدیکی..

تضاد و تفاهم…

شک و یقین….

مردم اغلب بی انصاف, بی منطق و خود محورند
ولی آنان را ببخش

اگر مهربان باشی تو را به داشتن انگیزه های پنهان متهم می کنند
ولی مهربان باش

اگر موفق باشی دوستان دروغین ودشمنان حقیقی خواهی یافت
ولی موفق باش

اگر شریف ودرستکار باشی فریبت می دهند
ولی شریف و درستکار باش

آنچه را در طول سالیان سال بنا نهاده ای
شاید یک شبه ویران کنند
ولی سازنده باش

اگر به شادمانی و آرامش دست یابی
حسادت می کنند
ولی شادمان باش

نیکی های درونت را فراموش می کنند
ولی نیکوکار باش

بهترین های خود را به دنیا ببخش
حتی اگر هیچ گاه کافی نباشد

ودر نهایت می بینی هر آنچه هست
همواره میان “تو و خداوند” است
نه میان “تو و مردم”

انگاه که غرور کسی را له میکنی..
انگاه که کاخ ارزو های کسی را ویران میکنی..
انگاه که شمع امید کسی را خاموش میکنی..
انگاه که بنده ای را نادیده می انگاری..
انگاه که حتی گوشت را میبندی تا صدای خرد شدن غرورش رانشنوی..
انگاه که خدا را میبینی و بنده خدا را نادیده میگیری..
میخواهم بدانم دستانت را بسوی کدام اسمان دراز میکنی تا برای خوشبختی خودت دعاکنی..

برای پیمودن و رسیدن

فرقی‌ نمیکند کنارم باشی‌

یا دور و دست نیافتنی

از پشت تمام این دیوار ها

و از پس تمام این پل ‌های ویران شده

من هنوز هم میتوانم

دست سایه‌ام را بگیرم

و با یادت قدم بزنم

می روم اما بدان یک سنگ هم خواهد شکست
آنچنان که تارو پود قلب من از هم گسست
می روم با زخم هایی مانده از یک سال سرد
آن همه برفی که آمد آشیانم را شکست
می روم اما نگویی بی وفا بود و نماند
از هجوم سایه ها دیگر نگاهم خسته است
راستی : یادت بماند از گناه چشم تو
تاول غربت به روی باغ احساسم نشست
طرح ویران کردنم اما عجیب و ساده بود
روی جلد خاطراتم دست طوفان نقش بست

ساده نیست….

می گویند : سـاده نیست . . .

گذشتن از کسى که گذشته هایت را ساخته و آینده ات را ویران کـرده …!!!

امـا من گذشتم . . .

هنوز هم میتوانم هوای تو را


در هر دم و باز دمم نفس بکشم


من وامانده در میان تمام این دیوارها


و از پس تمام این پل های ویران شده


هنوز و همیشه میتوانم


تو را دیونه وار دوست


بدارم

ما رسیدیم بعد شش هفت سال


+ نوشته شده در پنجشنبه بیست و سوم آبان 1392ساعت 21:8 توسط رحمان یعقوبی | نظر بدهید

طاقت ندارم بیش از این
+ نوشته شده در یکشنبه نوزدهم آبان 1392ساعت 18:16 توسط رحمان یعقوبی | یک نظر

خدایا :

یک مرگ بدهکارم....

و هزار آرزو طلبکار......

خسته ام!!!!

یا طلبم را بده ....،،،

یا طلبت را بگیر...!

+ نوشته شده در سه شنبه چهارم تیر 1392ساعت 15:59 توسط رحمان یعقوبی | یک نظر

چرا هر لحظه می خواهی، مرا دیوانه تر لیلی

دل ویرانه ی من را، از این ویرانه تر لیلی

به چشمان تو دل دادم شدم بیگانه با مردم

تو هم که می شوی هردم به من بیگانه تر لیلی

چه حاصل کردم از عشقت که گفتی دست بردارم

به جر یک سینه اه و غم به جز چشمان تر لیلی

شاعر خودم
+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و دوم خرداد 1392ساعت 16:59 توسط رحمان یعقوبی | 3 نظر

همیشه زنده بودن زندگی نیست


+ نوشته شده در یکشنبه دوازدهم خرداد 1392ساعت 20:40 توسط رحمان یعقوبی | یک نظر

از خاطرم نمی ری
+ نوشته شده در دوشنبه سی ام اردیبهشت 1392ساعت 20:53 توسط رحمان یعقوبی | نظر بدهید

تحویل نگرفتم سالی که بی


تو تحویل شد......

+ نوشته شده در شنبه سوم فروردین 1392ساعت 0:36 توسط رحمان یعقوبی | نظر بدهید

اِنـصـــآفــــ نـيـستــــــ

کــه دُنـيــآ آنـقـَـدر کـوچَـکـــــ بـآشـَــد

کــه آدَمـ هــآي تـکـرآري رآ روزي صـَـد بــآر بــِبـيـنــي

و آنـقـَـدر بـُزرگــــــ بــآشَــد

کــه نـَتـَـوآنـي آن کَـسـي رآ کـه دلـَتـــــ مـيـخواهــَـد،

حـَـتــي يـِکــــ بــآر بـبــيـنــــي

آنگاه که غرور کسی را له می کنی،
آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می کنی،
آنگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی،
آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری ،
آنگاه که حتی گوشت را می بندی تا صدای خرد شدن غرورش را نشنوی،
آنگاه که خدا را می بینی و بنده خدا را نادیده می گیری ،
می خواهم بدانم،
دستانت رابسوی کدام آسمان دراز می کنی تابرای
خوشبختی خودت دعا کنی؟
سهراب سپهري