#زبان_مادری
تی اصلیت تَرَ فراموش نَبه / امی زبان مادری نمیره، خاموش نَبه
تا دور بوبوستی تو از اَ حوالی / میگی مَرا تی گب نمی شه حالی؟
تی زاکَ یاد دیهی لهجه ی فارسی / هَسَ بوبوست گیلکی بی کلاسی؟
#نسل #جدید در اَمی مورد چی گه؟ / آیندگانِ هویت پس چی به؟
چِره باید کاری کودن اشتباه / نا ببه گیلکِ اصالت تباه؟
هَ خاکِ گیلان امی پِر و ماره / گیلکی هم امی پیله براره
برار مگر برارَ از بین بره؟ / به عاقبت فکر بوکودی هی ذره؟
به روزی که گیلکی از بین بشه؟ / جواب آینده یَ پس کی دِهه؟
زبان گیلکی می افتخاره / از امی تاریخ ایتا یادگاره
تاریخی که پُر از دلاوران بو / میرزا کوچک ایرانِ قهرمان بو
شیون اَمی شاعرِ شاعران بو / محمودِ نامجو پیله پهلوان بو
شوت زه ئی سیروس جه میانِ میدان / هَلهَلِ شادی شویی تا آسمان
زیست شناسی پِر، امی دوکتور بهزاد / اَشَنه روح همه دانه شادِ شاد
گیلان هَ امروزم ایسه پر غرور / چِره هَسَ باید بیشیم راهِ دور؟
سمیعی و رضا و اکبرزاده / نمونه کم نیه ، خیلی زیاده
صبح به اگر نام ببرم تک تکَ / اوشان که سربلند کونید گیلکَ
اوشان که گیلکانه افتخارید / مایه ی عزت امی دیارید
تو هم بیا با هم همه دست به دست / امی گیلانَ چکونیم بی شکست
بیا اَمی زبانَ حرمت بَنیم / کوچی زاکانَ گیلکی یاد بَدیم
حفظ بوکونیم اصالت و فرهنگَ / اَ نسلِ رو نَنیم اَ لکّه ننگَ
فردا زاکان نیگید امی پِر و مار / هیچی جه تاریخ نَنَیید یادگار
با هم اراده بوکونیم چه راحت / دینگ دینگ دینگ…
صدای زنگ ساعت! پریدم از خواب، نه نه نه! ، ویریشتم / می تختِ رو ایبچه ذره بینیشتم
اَنه گبان می دیلِ رو بینیشته / حساب ساعت از می دست جیویشته ب
یدم اونه گبان همه طلا بو / قیمتی بو، همتای کیمیا بو

تنهـ ـایی ؟


کِسی حالِتو نِمیپُرسه؟


کِسی خَبَری اَزَتــ نِمیگیرهـ؟


اِشکالـی نَدارهـ ...


دَر حَدّی نیستَـن کهـ بِخوان حاله تورو بِپُرسَن


تَنهـ ـا بودَنِتـ بِخاطِر خاصّ بودَنِته !


بِخاطِر اینهـ که بَقیّهـ دَر حَدِّت نیستَنـ


واسه هَمینه کهـ تَنهایـی


پَس بِجای اینکه اَز تَنهاییت ناراحَت باشی


سَرِتو بیار بالآ..

از هـر جـای اين زندگی می نالـی

می گويند : نيمه پر ليوان را ببيـن ...

يکی به من بگويـد ؛

ليوانـی که همه جـای آن شکسته ، چه جـای پُری بـرای نگريستـن دارد؟!!

منطقی که فکر میکنم
تنها ماندن با این حجم سنگین تنهایی حق من نبود ولی انتخاب خودم بود…
عجیب است که این همه درد وجودم را پُر کرده ولی ذره‌ای پشیمانی نه !...

قول داده اَم…

گاهـــی...

هَر اَز گاهـــی...

فانـــوس یادَت را...

میان ایـن کوچه ها بـی چراغ و بـی چلچلـه، روشَـن کنَم...

خیالـت راحـَــت! مَـن هَمان منـــَــم؛

هَنوز هَم دَر این شَبهای بـی خواب و بـی خاطـــِره

میان این کوچـه های تاریك پَرسـه میزَنـَم

اَما بـه هیچ سِتاره‌ی دیگـَری سَلام نَخواهــَـم کَرد…

خیالت راحت!

اگر چه برای تو فرقی نمی کند

تنهایــــــــی که عــــــــار نیست...
مـــــــــی‌دانی،
دنیا پُر است از آدمهایی که گــــــــــم شده‌اند اما
در یک اشتباهــــــــ تاریخـــــــی،
گمان می‌کنند که گم کرده‌اند، معشوقــــــــــی را
که همیشـــــــه چهارچشمــــــــــی می پائیدند، مبــــــادا
یک مو از سر عاشقانه‌های خیال آینده‌شان کم شود...
تنهاییـــــــــــــ عار نیست...
پشت صحنـــــــــــه‌ای است از
عاشقانــــــه‌های نابلوغی که، در حد حرف باقی مانده‌اند،
مبادا کسب و کار شاعـــــــر از سکه بیافتد
مبادا دنیا رُوی پاشنه شعــــــــــرهایی بچرخد که
به تیـــــــــراژِ چند هزار هزار معاشــــــــــــقه، منتشر می‌شوند.
تنهایــــــــی عــــــــار نیستـــــــــ...
اتمامِ حجـــــــت است با
آعوش‌های بی در و پیکری که جز به وقت بی کسی
به رُویت گشوده نمی‌شوند!!!

پروانه ها
مَغـــرور می شوند
بی وفا می شوند
وَ هیــــچ گاه از پیله هایشان یادی نِمی كننـــد
میدانم این یكـ قانون است
هَـمواره باقی ست
به مَـــن پیله كرده بودی
پَروانـــه كه شُـــدی
پیله اَت را به فراموشـــــی سپُردی.

داشتیم دور هم شام میخوردیم که غذا پَرید تو گلوم؛ آب سر میز نبود رفتم آب بخورم از تو آشپزخونه بابام: پارچ آب رو با خودت بیار مامانم: سُس سالاد هم بیار خواهر بزرگه:ببین تو یخچال سبزی هم داریم... خواهر کوچیکه: میشه برام نون بیاری داداش کوچیکه: برام یه کم برنج بیار من موندم ما سر میز شام چی داشتیم!

اینقد که [پسَــر] ابرو بــرداشته زیـ ـاده
یکـ ـی هم می بینمـ اینکارو نَکرده ناراحت می شم
فکر میـ ـکنم یا عـزاداره یا گذاش ـته پُر بشه مدلشو عوض کنه

میشه پرنده باشی اما رَها نباشـی / میشه دِلت بِگیره اَسیر غُصه ها شـی حالا که آسمونَم دنیای تـاازه ای نیسـت / اونوَقت یه جا بشینی مَحو گُذشته ها شـی تَرسیده باشی از کـــوووچ اوجُ نَدیده باشــی / واسه یه مُشـــتِ دوونــه اَهلیِ آدما شـی توو سایه ها بمونی دَرگیر سایه ها شــی مَفهومِ زِندگی رو از یاد بُرده باشــی دِلـت بخواد دوبـاااره ِ از تـهِ دِل بخونـــی از تَرس ریزشِ اشک ، غمگینُ بی صدا شــی میشه پَرنده باشی اما رَها نباشـی میشه دِلت بِگیره اَسیر غُصه ها شـی حالا که آسمونَم دنیای تـاازه ای نیسـت اونوَقت یه جا بشینی مَحو گُذشته ها شـی