هوا بدجورى طوفانى بود و آن پسر و دختر کوچولو حسابى از سرما مچاله شده بودند...
هر دو لباس‌هاى کهنه و گشادى به تن داشتند و پشت در خانه مى‌لرزیدند
پسرک پرسید: «ببخشین خانم! کاغذ باطله دارین» کاغذ باطله نداشتم و وضع مالى خودمان هم چنگى به دل نمى زد و نمى توانستم به آن ها کمکی کنم.
مى‌خواستم یک جورى از سر خودم بازشان کنم که چشمم به پاهاى کوچک آن ها افتاد که توى دمپایى‌هاى کهنه کوچکشان قرمز شده بود.

گفتم: بیایین تو یه فنجون شیرکاکائوى گرم براتون درست کنم.
آن ها را داخل آشپزخانه بردم و کنار بخارى نشاندم تا پاهای شان را گرم کنند، بعد یک فنجان شیرکاکائو و کمى نان برشته و مربا به آن ها دادم و مشغول کار خودم شدم.
زیر چشمى دیدم که دختر کوچولو فنجان خالى را در دستش گرفت و خیره به آن نگاه کرد، بعد پرسید: ببخشین خانم! شما پولدارین؟
نگاهى به روکش نخ نماى مبل هایمان انداختم و گفتم: من اوه نه!
دختر کوچولو فنجان را با احتیاط روى نعلبکى گذاشت و گفت: آخه رنگ فنجون و نعلبکى‌اش به هم مى خوره.
آن ها درحالى که بسته‌هاى کاغذى را جلوى صورتشان گرفته بودند تا باران به صورتشان شلاق نزند، رفتند ...

فنجان هاى سفالى آبى رنگ را برداشتم و براى اولین بار در عمرم به رنگ آن‌ها دقت کردم،
بعد سیب زمینى ها را داخل آبگوشت ریختم و هم زدم.
سیب زمینى، آبگوشت، سقفى بالاى سرم، همسرم، یک شغل خوب و دائمى، همه این ها به هم مى آمدند.
صندلى ها را از جلوى بخارى برداشتم و سرجایشان گذاشتم و اتاق نشیمن کوچک خانه مان را مرتب کردم، لکه هاى کوچک دمپایى را از کنار بخارى، پاک نکردم.
مى خواهم همیشه آن ها را همان جا نگه دارم که هیچ وقت یادم نرود چه آدم ثروتمندى هستم.

*
*

با دلبستن به دلخوشی های زندگی، می توان برای فردای بهتر تلاش کرد

””قلعه جنی””
ازجاذبه های جزبره کیش قلعه جنی میباشد
مکانی که به گفته بومیان منطقه وگردشگران
کلانتری بوده که چندتن ازسربازانش بصورت
ناگهانی دچارحالتی عجیب گشته٫صورتشان
سیاه شده وجان میسپارند...
وکلانتری به نقطه ای دیگرانتقال می یابد
هنوزهم علت مرگ آن چندسرباز نگون بخت درپس پرده ابهام می باشد...
نقلی که دهان به دهان میچرخد اینست که:
دراین مکان اجنه تردد دارند
ومن خودبه شخصه غروب که تانزدیکی این مکان رفتم سنگینی هوای این منطقه رابه صورتی کاملا محسوس حس کردم..
برخی نیزصداهایی دراین مکان شنیده اند
صداهایی چون:صدای پاوهمهمه..

#ببخشید #شما #ثروتمندید ؟

هوا بدجورى #طوفانى بود و آن #پسر و #دختر کوچولو حسابى مچاله شده بودند.
هر دو لباس هاى #کهنه و #گشادى به تن داشتند و پشت در خانه مى لرزیدند.
#پسرک پرسید:«ببخشین خانم! شما #کاغذ #باطله دارین»
#کاغذ #باطله نداشتم و #وضع #مالى خودمان هم چنگى به دل نمى زد و نمى توانستم به آنها کمک کنم.
مى خواستم یک جورى از سر خودم بازشان کنم که چشمم به #پاهاى #کوچک آنها افتاد
که توى دمپایى هاى کهنه کوچکشان #قرمز شده بود. گفتم: «بیایین تو یه فنجون #شیرکاکائوى گرم براتون درست کنم.»
آنها را داخل آشپزخانه بردم و کنار #بخارى نشاندم تا #پاهایشان را #گرم کنند.
بعد یک فنجان #شیرکاکائو و کمى #نان #برشته و #مربا به آنها دادم و مشغول کار خودم شدم.
زیر چشمى دیدم که #دختر کوچولو #فنجان خالى را در دستش گرفت و خیره به آن نگاه کرد.
بعد پرسید:« #ببخشین #خانم ! #شما #پولدارین ؟ »
نگاهى به #روکش #نخ_نماى مبل هایمان انداختم و گفتم: «من اوه... نه!»
#دختر کوچولو فنجان را با احتیاط روى #نعلبکى آن گذاشت و گفت: «آخه #رنگ #فنجون و #نعلبکى اش به هم مى خوره.»
آنها درحالى که بسته هاى #کاغذى را جلوى #صورتشان گرفته بودند تا #باران به #صورتشان #شلاق نزند، رفتند.
#فنجان هاى سفالى آبى رنگ را برداشتم و براى اولین بار در عمرم به رنگ آنها دقت کردم.
بعد سیب زمینى ها را داخل آبگوشت ریختم و هم زدم.
#سیب_زمینى ، #آبگوشت ، #سقفى #بالاى #سرم ، #همسرم ، یک #شغل #خوب و #دائمى ، همه اینها به هم مى آمدند.
صندلى ها را از جلوى بخارى برداشتم و سرجایشان گذاشتم و اتاق نشیمن کوچک خانه مان را مرتب کردم.
#لکه هاى #کوچک #دمپایى را از کنار بخارى، #پاک #نکردم.
مى خواهم همیشه آنها را همان جا نگه دارم که هیچ وقت یادم نرود چه #آدم #ثروتمندى #هستم.

یه جائی باید دست آدم ها را بکشی ...

نگه شان داری ...

صورتشان را میان دستانت محکم بگیری...

بگویی ببین ...

من دوستت دارم.....

چرا نمی فهمی ...؟؟؟!!!!

آسمان بارانیست ؛
همگی میگذرند ، چتر دارند به دست ،
تا نبارد باران بر سر و صورتشان
اما ...
من تنها و رها
گام بر می دارم بی چتر

و به تو می اندیشم ...

ღآسمان بارانيست...

همگي ميگذرند...

چتردارن به دست...

تانباردباران"برسروصورتشان...

اما...........

من تنهاورها

زيراين سقف سياه

مينشينم بي تو...

وبه تو....مي انديشم...