#فرزند_عزیزم !
آن زمان که مرا #پیر و از کار افتاده یافتی
اگر هنگام #غذا خوردن، #لباس هایم را #کثیف کردم و یا #نتوانستم لباسهایم را بپوشم
اگر #صحبت هایم #تکراری و #خسته کننده است
#صبور باش و #درکم کن
به #یاد بیاور، وقتی #کوچک بودی، مجبور می شدم روزی چند بار #لباسهایت را #عوض کنم
برای #سرگرمی یا #خواباندنت مجبور می شدم بارها و بارها #داستانی را برایت #تعریف کنم
وقتی نمی خواهم به #حمام بروم، مرا #سرزنش نکن
وقتی #بی خبر از #پیشرفت ها و #دنیای #امروز، #سئوالاتی می کنم با #تمسخر به من #ننگر
وقتی برای #ادای کلمات یا #مطلبی، #حافظه ام یاری نمی کند، #فرصت بده و #عصبانی نشو
وقتی #پاهایم #توان راه رفتن ندارند، #دستانت را به من بده ... همانگونه که #تو #اولین #قدم_هایت را در کنار من برداشتی
زمانی که می گویم دیگر نمی خواهم #زنده بمانم و می خواهم #بمیرم، #عصبانی نشو ... روزی #خود می فهمی
از اینکه در #کنارت و #مزاحم #تو هستم، #خسته و #عصبانی نشو
#یاریم کن، همانگونه که من #یاریت کردم
کمک کن تا با #نیرو و #شکیبایی #تو، این راه را به #پایان برسانم
#فرزند_دلبندم، #دوستت_دارم