برگشت گفت: "پیر شوی مادر!"

با خودم گفتم: بد هم نمی گوید؛

پیر شوم،

آلزایمر بگیرم،

از کنار کوچه تان که رد می شوم، چشمم به پنجره اتاقت نیفتد... دلم هزار راه نرود.



پیر شوم،

آلزایمر بگیرم

و هیچ وقت یادم نیفتد که طعم آخرین بوسه ات چقدر روی دلم سنگینی می کند!

از تو نوشتن سخت است،

از تو که دخترانه‌ات از هیچ رژِ لبی، خاطره ندارد

و نگاه سر به زیرت زارِ لباس‌هایی را می‌زند که

زیبایی ات از پوشیدن‌شان خجالت می‌کشد ...!

از تو نوشتن سخت است،

وقتی همیشه در قامت یک عابرظاهراً خوشبخت از کنارت عبور می‌کنم و

غرورم را به سنگینی گل‌های نشسته در آغوشت حواله نمی‌دهم ...!

از تو نوشتن سخت است...

تــو خود درد هستی...خود سختی...خود بی کسی...

از تو نوشتن سخت است

میدونی چرا میگن” دلت دریا باشه”

وقتی یه سنگو تو دریا میندازی

فقط برای چند ثانیه اونو متلاتم میکنه

وبرای همیشه محو میشه

ولی اون سنگ تا ابد ته دل دریا موندگاره

و سعی می کنم مثل دریا باشم

چطور فراموش کنم سنگ که به دلم زدن

با اینکه سنگینی شونو برای همیشه روی سینه ام حس می کنم

دوران بارداری سختی ها و مراقبت های مخصوص خودش رو داره ...

" آسمان بار امانت نتوانست کشید؛

قرعه ی فال بنام من دیوانه زدند ... "

همه بارداریم، باردار باری به سنگینی یک امانت الهی ...

هی هی هی چه فازه سنگینی همه چی سفید سیاهه چیزی رنگی نی بازم منو یه جسم لشو بی حال دوباره رنگه پوسته شده کچه دیوار وای انقد کشیدم که نمیگیره خندم با چشمام قفلم به این آتیشه رو فندک یه اتاق تاریک با بوی دود گاهی چه بخت گندی داری تو جیب خالی نگو که هستیم رنگ مشابه من یه عمره رو صورتم خنده قاچاقه من مردم پسر یه عقدم که سر تا پای مسیرو همیشه خوردم به سنگ اگه که مردم حلال کنید اما آره تا الان ساختم ولی الان بریدم از خودم از همه از میزه محکمه از فکره فرداها که روی مغزمه من مردم یا زندم دقیق نمیدونم یه زمین خورده خاکی از دنیا بدورم بی خی زندگی شدم که پره پیچو خمه رسیدم تهش کشیدم بیرون کل زیرو بمش اونقد بالاعم که نمیتونم حرفی بزنم اونقد میکشم تا بمیرم دل نمیکنم گوشت نشد به تنم اونکه تا حالا خوردم باختم هموناییم که تا حالا بردم ببین قانونشه فرصتاتو پشت سر میذاری اونوقتی که تو رویاهات داری چشماتو میمالی ولش کن بابا بزا یه بارم دنیا ببره قبل اینکه یکی تو رو 3 تا گل اون بزنه حسرت جفت پاهام واسه صاف وایسادن ببین چیه با وجدان خودم داستان دارم این رسمه روزگاره مثله تنه ماره دور دو دستتو تو زندگیت ادامه داره

بیش از حدشان به آدمها بها ندهید!

مابه تفاوت را باید شما پرداخت کنید

برای مایی که تو خرج خودمان هم ماندیم،

این بها، بهای سنگینیست....

#برادرم!
#قدمهایت را بردار
روی #چشمانم بگذار
#پوتین_هایت
کمی ...
روی #قلبم
#سنگینی می کند...