الـان نَـه ...

فـِعلـادورت شـلوغـه

تـَنهــات کـه گـُذاشـت یـاد { مـَن } میـُفتـی ...

اونـوَقت دیگـه شـَرمـَنده

چـون احتـِمـالـاً مـَن دیگـه تـَنهـانیستــَم ... !

دخـترک بـا خود نجـوا کرد :



خدایـــا ...!



چقدربه ساز ایـن دنیـا برقــصم ...؟



بـه تو نگریسـتم و



در دل گـفتم :



رقصــیدن به ساز دنیــا



چـه عیــبی دارد؟



وقــتی هر کــس دنیایی



مـثل تـــو داشتـه باشد ...؟

حتـّے اَگــَـر خــُـدا هـَمـ سیبــ بیــآوَرد

چیزے بـﮧ جـُـز گریـﮧ آرامـشـ نمےڪـُـنـَد

سیبـ هــایـَم را قــآیـم ڪنیـد

خـَـبـَرهــآے امـروز هـَمـﮧ شـوم بـودَنـد

مَـטּ حـَــوّاے پـُـر اَز بـُـغضـَـمـ ...

الهـــــــــي

با خوشتــــرين خاطرات ديروزم

تلخترين لحظات امروزم را گذراندم

انچــــه ديروز بود امــــروز نيست

وانچه امروز هست فردا نخواهد بود

ديروزم به فكر امـــــــروزم سرشد

وقطعا قرباني فردايم امروزم خواهد بود

قسمتي از خوشبخي را در ديروز جا گذاشتم

و به دنبــــال قسمت ديگــــــرش در فرداگشتم

خدايا من قادر به جمع روزهايم

براي درك خوشبختي نيستم

هميشه چيزي كم بود

هميشه چيزي كم هست

خدايا در گذر عمر به دنبال چه هستيم

الهـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــي

كمكمان كن درك كنيم خوشبختي در چيست

كمكمان كن ارامش حقيقي را حس كنيم

دستمان را بگير بدانيم ارامش درهمين نزديكيست

نزديكتــــــــــر............

نحن اقرب اليه من حبل الوريد

خدايا


دلم تنهاست تنهاترش كن

شكستس شكسته ترش كن

بيكس است بي كس ترش كن

خستس خسته ترش كن

غمگين است غمگين ترش كن

از همه نااميد است نااميد ترش كن

بي قرار است بي قرار ترش كن

بيشترش كن چيزهايي را كه

حضورت را در قلبم بيشتر ميكند

رد پايش شبيه من بود

سالها منتظر مني بودند

كه كنارشان بودم

هستي نمي بينندت

بروي دنبالت مي ايند

اين ادمهاي سايه صفت.

انگار فاصله قلبشان با ما عكس است

وقي نزديكشان هستي از دل هايشان دوري

و وقتي دوري به قلبشان نزديكي

وقتي هستي انگار نيستي

و وقتي نيستي انگار هستي

تقصير كسي نيست

چهره ها در چشم ها همانند سراب است

به تو برسند ديگري را در دور در قالب تو خواهند ديد

انها دنبال تو نيستند دنبال كسي هستند كه در رويايشان ساخته اند

و تو به اين تخيل از همه نزديكتري

در فكرشان از تو قديس مي سازند

بعد دوست دارند آني باشي كه فكر ميكنند پس

فاصله ات را نگه دار تا انطور كه خودشان دوست دارند تو را ببينند

و به خودت نزديك باش كه

ديگران قدرت سنجش فاصله را ندارند

هرچه دورتر نزديكتر.

چه دانستم که این سودا مرا زين سان کند مجنون


دلم را دوزخي ســــازد دو چشـــــمم را کنــــد جيحــــون






چــــــه دانستم که سيلابي مــــــرا ناگـاه بربايــــد



چـــو کشتــــــي ام در انـدازد ميـــان قلــــــزم پر خــون






زند موجـي بر آن کشتي که تختــه تختــه بشکافد



که هــر تختــــــه فرو ريزد ز گــــردش هاي گوناگـــون






نهنگي هم برآرد ســـر خورَد آن آب دريــــــا را



چنـــــان درياي بي پايان شود بي آب چـــون هامـــــــــون






چون اين تبديل ها آمد نه هامون مانـــد و نه دريا



چه دانم من دگرچون شد که چون غـرق است دربي چون