آنگاه که بغضهای تنهایی رو ساحلهای دور می کوبند.





تو مرا خواهی شنید





حتی اگرگوش دریا از گریه های من پرشود.

برای نبودن که...

همیشه لازم نیستــــــــــ راه دوری رفته باشی

میتوانی همین جا...

پشت تمـــــــــام ِ بغضهایت ، گم شده باشی

بغض می کنی

و با بغضهایت،

می سازی

من اما

می میرم

ولی نمی سازم

برای نبودن که . . .

همیشه لازم نیستــــــــــ راه دوری رفته باشی

میتوانی همین جا
...
پشت تمـــــــــام ِ بغضهایت ، گم شده باشی

دلتنگ بارانم

وقتی باران می بارد

انگار خدا با دلم حرف می زند

باران، عطر اجابت است

امشب من هستم و رویای باران،

من هستم و یک آسمان دلتنگی

دلتنگی هایم را پشت پنجره میاورم

منم و باران و خدا

منم و دست دعا

و بغضهایی که به رنگ باران شده اند...

کـــــــــــــاش میدانستم چه کسی این سرنوشت رابرایم بافته

آنوقت به اومیگفتم یقه راتنگ بافته ای

که بغضهایم رانمیتوانم فروبدهم...

بغضهای مرطوب مرا باور کن،
این باران نیست که میبارد ،
صدای خسته ی قلب من است که از چشمان آسمان بیرون میریزد

بغضهای مرطوب مرا باور کن،
این باران نیست که میبارد ،
صدای خسته ی قلب من است که از چشمان آسمان بیرون میریزد...

بغضهایم را به ابر ها میدهم
و قلبم را از نام تو پر میکنم...
باران که ببارد آواز قلبم شنیدنیست...!

بغضهایی که با سردی حرف هایت...
با غرور زیادیت...
در گلو حبس کردم...
اما نم نمی دهد..
هر لجظه دلم را به آتش می کشد و...
نمی شکند

کاش می دانستم این سرنوشت را چه کسی برایم بافته…

آن وقت به او می گفتم یقه را آنقدر تنگ بافته ای که بغضهایم را نمیتوانم فرو ببرم…

وقتی قلبهایمانکوچکتر از غصههایمانمی شود
وقتی نمی توانیماشکهایمانرا پشتپلکهایمانمخفی کنیم
و بغضهایمانپشتسر هممی شکند
وقتی احساسمی کنیم
بدبختی ها بیشتر از سهمماناست
و رنجها بیشتر از صبرمان؛
وقتی امیدها تهمی کشد
و انتظارها بهسر نمی رسد
وقتی طاقتمانتماممی شود
و تحملمانهیچ ...
آنوقتاستکهمطمئنیمبهتو احتیاجداریم
و مطمئنیمکهتو
فقطتویی کهکمکمانمی کنی ...
آنوقتاستکهتو را صدا می کنیم
و تو را می خوانیم
آنوقتاستکهتو را آهمی کشیم
تو را گریهمی کنیم
و تو را نفسمی کشیم
وقتی تو جوابمی دهی،
دانهدانهاشکهایمانرا پاکمی کنی
و یکی یکی غصهها را از دلمانبرمی داری
گرهتکتکبغضهایمانرا باز می کنی
و دلشکستهمانرا بند می زنی
سنگینی ها را برمی داری
و جایشسبکی می گذاری و راحتی؛
بیشتر از تلاشمانخوشبختی می دهی
و بیشتر از حجم لبهایمان، لبخند
خوابهایمانرا تعبیر می کنی
و دعاهایمانرا مستجاب
آرزوهایمانرا برآورده می کنی؛
قهرها را آشتی می دهی
و سختها را آسان
تلخها را شیرینمی کنی
و دردها را درمان
ناامیدی ها، همه امید می شود
و سیاهیها سفید سفید ...

خداوندا !

کاش میدانستم چه کسی این سرنوشت رابرایم بافته

آنوقت به او میگفتم یقه را آنقدر تنگ بافته ای

که بغضهایم را نمی تونم فرو بدهم !!!!

کاش کودک بودم که به هربهانه ای به آغوشی پناه می بردم و آسوده اشک می ریختم !
بزرگ که باشی باید بغضهای زیادی را بیصدا دفن کنی …