اون زمون تلوزیون رنگی نبود ......
دی وی دی و رسیور هم نبود .....
ولی یه تلوزیون سیاه و سفید بود ....
نه عمو پورنگ بود ..... نه خاله شادونه .....
نه عمو مهربون بود ..... نه خاله نگار .....
ولی یه مجری مهربون بود به نام " خانم رضایی "
همیشه هم اولین چیزی که میگفت این بود .....
" شما که جلو تلویزیون نشستی .... یه کم برو عقب تر بشین "
ما دهه ی شصتیها این جمله شو هنوز یادمونه ......
فقط یه جمله دارم بگم به ایشون :
ممنونم
که دنیای ما رو از پشت تلوزیونهای سیاه و سفید
رنگ محبت بخشیدی .......
#بسی-زیبا
1392/08/30 - 21:03ممنون
1392/08/30 - 21:07#عالي
1392/09/1 - 09:56ممنون یلدایی
1392/09/1 - 12:57