با هم باشیم نه یک سال بلکه یک عمر
بگذار آوازه ی با هم بودنمان چنان در شهر بپیچد
که روسیاه شوند آنان که
بر سر جدایی مان شرط بسته بودند . . .

چه سخت است
تشییع عشق
برروی شانه های فراموشی
ودل سپردن به قبرستان جدایی
وقتی میدانی
پنج شنبه ای نیست
تارهگذری
بربی کسی ات فاتحه ای بخواند

رفتی ونگفتی که دلم گیرتوبود
هرلحظه نیماپرتصویرتوبود
رفتی وبگفتی:غم تنهایی دل
دردایره قسمت وتقدیرتوبود
رفتی ودلم گفت:به آیین جفا
فصل فصل جدایی همه تقصیرتوبود
این شعرروباالهام ازشعری که باهمین مضمون
سروده بودم کنون بداهه سرودم
تقدیم به همه دوستای گلم
نیماراد

- نمی تونم تمومش می کنم اینبار نه درکم کن نه آرومم فقط حرفی بزن با من گل کم حرف و معصومم نگو دل کندن آسونه نه می تونم نه می تونی دارم می رم به جایی که نه می دونم نه می دونی چشام می سوزه از گریه منو دریاب داغونم دلیل این جدایی رو نه می دونی نه می دونم نه بی یارم همیشه من نه قلب مهربون تو دیگه باید برم عشقم یا با تو یا بدون تو نگاه کن این دم آخر دلامون رنگ پاییزه داره می ریزه برگامون چقدر رفتن غم انگیزه دیگه چیزی نگو آروم منو از گریه پاکم کن اگر موندم کنارم باشه اگر مردم تو خاکم کن یه لبخندی بزن شاید از این بهتر بشه حالم بزار تا حس کنم از این که تو می خندی خوشحالم نمی دونم کجا اما دیگه این آخر راهه یه کم واسم بخند عمر خوشی هامون چه کوتاهه بزار این آخرین تصویر ازت تو خاطرم باشه شاید این صورت خیسم دلیل رفتنم باشه خدایا توی این بازی خود تو دعوتم کردی آخه کاری نکردم من ولی اذیتم کردی دیگه این آخر خطه که راهامون جدا میشه ته راه کدوم عاشق شبیه ما دوتا میشه همه چیزم برای تو اگر چیزی هنوز دارم همه دلواپسیم اینه تو رو دست کی بسپارم خداحافظ چقدر سخته تو هم حتما نمی تونی از این غصه از این دوری نه می مونم نه می مونی ببین چی شد ته راه منه بی ادعا با تو دارم می رم خداحافظ سفر با من دعا با تو

- نمی تونم


تمومش می کنم اینبار نه درکم کن نه آرومم


فقط حرفی بزن با من گل کم حرف و معصومم


نگو دل کندن آسونه نه می تونم نه می تونی


دارم می رم به جایی که نه می دونم نه می دونی


چشام می سوزه از گریه منو دریاب داغونم


دلیل این جدایی رو نه می دونی نه می دونم


نه بی یارم همیشه من نه قلب مهربون تو


دیگه باید برم عشقم یا با تو یا بدون تو


نگاه کن این دم آخر دلامون رنگ پاییزه


داره می ریزه برگامون چقدر رفتن غم انگیزه


دیگه چیزی نگو آروم منو از گریه پاکم کن


اگر موندم کنارم باشه اگر مردم تو خاکم کن


یه لبخندی بزن شاید از این بهتر بشه حالم


بزار تا حس کنم از این که تو می خندی خوشحالم


نمی دونم کجا اما دیگه این آخر راهه


یه کم واسم بخند عمر خوشی هامون چه کوتاهه


بزار این آخرین تصویر ازت تو خاطرم باشه


شاید این صورت خیسم دلیل رفتنم باشه


خدایا توی این بازی خود تو دعوتم کردی


آخه کاری نکردم من ولی اذیتم کردی


دیگه این آخر خطه که راهامون جدا میشه


ته راه کدوم عاشق شبیه ما دوتا میشه


همه چیزم برای تو اگر چیزی هنوز دارم


همه دلواپسیم اینه تو رو دست کی بسپارم


خداحافظ چقدر سخته تو هم حتما نمی تونی


از این غصه از این دوری نه می مونم نه می مونی


ببین چی شد ته راه منه بی ادعا با تو


دارم می رم خداحافظ سفر با من دعا با تو

چرا بهونه میاری واسه جدایی از دلم


اسون نبوده داشتنت آسون نمی دمت گلم


نزار واسه جداییمون دلت بهونه بیاره


اگه می خوای جدا بشی اینم خودش راهی داره


بیخودی دعوا کن باهام همش بکن بگو مگو


هر چی تو خونه است بشکن و هر چی بدم میاد بگو


وقتی خواستم آروم میشم پا روی غیرتم بزار


فکر منو اصلا نکن زجرم بده دیونه وار


وقتی می گم حق با توئه بدتر باهام لجبازی کن


وقتی که تسلیمت شدم دوباره از نو بازی کن


حتما میام کنار تو دست روی شونه ات می زارم


دستامو پس بزن بگو که تنهات بزارم


شاید برم کنار در نزارمت که رد بشی


اونطوری مجبورت کنم از روی نعشم رد بشی


یا شایدم که آخرش با حالت بچه گیا


گفشاتو قایم بکنم نری به این سادگیا


اما بازم تو می ری و می بینی نقشه اتم گرفت


من موندم و گلایه هام که باز دعاهام نگرفت


راستی فقط می خوای بری یه کمی آرومتر برو


همین برای من بسه که بیشتر نگاه کنم تو رو

#باران_تویی
#چارتار


از آسمانم، ماتم ببارد

هراسِ ِ بی‌ تو ماندنم ادامه دارد

نمی‌نویسم ترانه بی‌ تو

چگونه پر کشد خیالِ واژه بی‌ تو

به لب رسیده جان! کجایی

کجایی؟ که برده طاقتم جدایی

باران تویی! به خاکِ من بزن

بازا ببین! که بی‌ مه‌ِ تو من هوای پر زدن ندارم

باران تویی! به خاکِ من بزن

بازا ببین! که در ر‌هِ تو من نفس بریده در گذارم!

مگر ندانی چو از تو دورم

بیراهه‌ای خموش و تار، بی‌ عبورم

نمی‌توانم دگر برویم

که من اسیرِ این خزانِ تو به تویم

به لب رسیده جان

کجایی؟ کجایی؟

رهی نمانده تا رهایی

باران تویی! به خاکِ من بزن

بازا ببین! که بی‌ مه‌ِ تو من هوای پر زدن ندارم!

#باران_تویی! #به #خاکِ #من #بزن

بازا ببین! که در ر‌هِ تو من نفس بریده در گذارم!

باران تویی! به خاکِ من بزن

بازا ببین! که بی‌ مه‌ِ تو من هوای پر زدن ندارم

#علی #ارشدی

#تو_که_دیدی

#همون #دستایی #که #عمری #به #دستای #تو #عادت #کرد . #تورو #دست #خدا #داد #و #خیال #دلو #راحت #کرد

#تو #که #عمری #فقط #گفتی #جدایی #چاره ی #درده . #گذشتی #از #منه #تنها . #آره #این #اشک #یک #مرده

#تو #که #دیدی #غریبیمو #چرا #فکر #سفر #کردی . #یکم #فک #کن #به #رفتارت #کیو #تو #در #به #در #کردی .

#تو #دستای #منو #عادت #به #دستای #خودت #دادی . #ندونستم #مثل #بید #میلرزی #به #هر #بادی

چقد سخته تو تنهایی همش میگم که اون مرده ولی نه ای دل ساده تورو از خاطرش برده

چقد سخته تو گریونی ولی اون داره میخنده قسم میدیش که برگرده ولی اون از تو دل کنده

تو که دیدی غریبیمو چرا فکر سفر کردی یکم فک کن به رفتارت کیو تو در به در کردی

تو دستای منوعادت به دستای خودت دادی.ندونستم مثل بید میلرزی به هر بادی

زجر جدایی...

گفتی برم؟ گفتم چرا؟ گفتی پریشونی بسه

گفتی یکی دلتنگمه خیلی برام دلواپسه

گفتی برم؟ گفتم برو، امّا نگفتم تا ابد

با رفتنت توی چشام اشک جدایی حلقه زد

تنهام خیالت پیشمه، زخم دل درویشمه

هر جا بسوزم خاطرت، خاکستر آتیشمه

بی شعله می سوزم ولی، ای عشق خاموشم نکن

با من بمون، با من بمون هرگز فراموشم نکن

من قلب چاقو خورده ام، هم زنده ام، هم مرده ام

با بودنت گل کرده ام، با رفتنت پژمرده ام...

من...

به دنبال دستانی هستم که هیچگاه دست سردم را رها نکنند...



به دنبال قلبی هستم که جایی برای عشق آتشینم داشته باشد....



به دنبال دلی هستم که دروغ او رانشناسد....



چشمانی که چشمانم رابه خاطربسپارد.....



ولبانی که نامم رازمزمه کند....



به دنبال عشقی هستم که درآن جدایی معنایی ندارد.....



وگاه اگرازدلم رنجیدپاروی عشقش نگذارد......



من....



به دنبال شاه پری قصه هانیستم.....



تنهابه دنبال دلی هستم که مفهوم عشق را درک کرده باشد....

و اما از زبان سیب بشنویم:

دخترک خندید و

پسرک ماتش برد !

که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده

باغبان از پی او تند دوید

به خیالش می خواست،

حرمت باغچه و دختر کم سالش را

از پسر پس گیرد !

غضب آلود به او غیظی کرد !

این وسط من بودم،

سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم

من که پیغمبر عشقی معصوم،

بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق

و لب و دندان ِ

تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم

و به خاک افتادم

چون رسولی ناکام !

هر دو را بغض ربود…

دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت:



او یقیناً پی معشوق خودش می آید

!

پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود:

مطمئناً که پشیمان شده بر می گردد .

سالهاست که پوسیده ام آرام آرام !

عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز !

جسم من تجزیه شد ساده ولی ذرّاتم،

همه اندیشه کنان غرق در این پندارند:

این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت.....