السلام علیک یا اباعبدالله الحسین علیه السلام

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین علیه السلام

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین علیه السلام

عجب چه دید مثبتی داری خسته نباشی

هر روزمان را با سلام ب حضرت مهدی علیه السلام آغاز کنیم...

برای سلامتی ایشان صدقه دهیم(هر چند ب مقدار اندک)

دعا برای تعجیل در فرج و سلامتیشان.

همیشه ب یادشان باشیم و با دیدن هر نعمتی ک داریم از امام زمان تشکر کنیم.

او را ب دوستانمان معرفی کنیم.

قرار بگزاریم تا گناه نکنیم تا موجب ناراحتی ایشان نشویم.

هر روز حداقل پنج دقیقه وقت بگذاریم و با ایشان دردو دل کنیم.

____________________________________________


از همین حالا شروع کنیم و دستهایمان را بالا بگیریم و بخوانیم:

"اللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَهِ بنِ الحَسَن
صَلَواتُکَ علَیهِ و عَلی آبائِهِ
فِی هَذِهِ السَّاعَهِ وَ فِی کُلِّ سَاعَهٍ
وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلًا وَ عَیْناً
حَتَّی تُسْکِنَهُ اَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتعَهُ فِیهَا طَوِیلا"

خدایا، در این لحظه و در تمام لحظات،
سرپرست و نگاهدار و راهبر و یاری گر و راهنما و دیدبان ولیّ‏ات
حضرت حجّه بن الحسن-
که درودهای تو بر او و بر پدرانش باد-
باش، تا او را به صورتی که خوشایند اوست
[و همه از او فرمانبری می‏نمایند]
ساکن زمین گردانیده،
و مدّت زمان طولانی در آن بهره‏مند سازی ...

دوزخ...برزخ...و......
جلدآبی...باتصاویرنفیس...
دارمشون چندین بارخوندمش.ون

واقعا متاسفم :/

خخخخخخخخخ

سلام و درود خدا بر آنهایی که در عزای سالار شهیدان گریه می‌کنند.
متأسفانه در برخی مجالس عزاداری و نحوه تعزیه‌گردانی و مجلس سینه‌زنی سنتی سالار و سرور شهیدان امام حسین علیه‌السلام بیشتر به یک مجلس گردانی ظاهری تبدیل می‌شود و بیم آن می‌رود که دل‌های پاک و باصفای آن عزیزان از درونی کردن شعائر و ارزش‌های عاشورایی فاصله بگیرد و بیشتر روبنایی شود، به گونه‌ای که فقط به ریتم آهنگ و هارمونی نوحه توجه شود تا به عمق مصیبت و دل‌سوختگی و پاک‌باختگی در آن.
این تذکر از باب تکریم شعائر روضه امام حسین (ع) و مجالس، به دور از هرگونه تعریض و خدای‌ناکرده تردید در نیت دل‌سوختگان حسینی گفته می‌شود تا در آن گوشه چشمی از حضرت اباعبدالله و ولی‌عصر روحی فدا بر دل‌های سوخته ما نیز بشود. در مقام نماد شناسی نام مبارک امام حسین علیه‌السلام تبدیل به حوسین می‌شود؛ تا همه‌چیز تحت‌الشعاع هروله‌ها وحوسین حوسین‌های تأمل برانگیز شود!
تفاوت‌های «حسین» و «حوسین»
1- حسین علیه‌السلام یکی بیشتر نیست، امام حوسین‌ها متفاوت است و حوسین این مداح با حوسین آن مداح فرق می‌کند.
۲- یاران حسین علیه‌السلام او را بنده خدا می‌دانند، ولی یاران حوسین فریاد حوسین اللهی سر می‌دهند.
۳- حسین علیه‌السلام نماز را در بحبوحه جنگ در اول وقت به‌جای می‌آورد، اما حوسین نماز صبح را فدای مجالس شبانه می‌کند.
۴- درد حسین علیه‌السلام درد دین و شرافت انسانی بود، اما همه مشکل حوسین عطش و سیراب کردن بستگانش بود.
۵- ظهر عاشورا در مجلس حسین علیه‌السلام صدای الله‌اکبر و حی علی الصلوه به گوش می‌رسد، اما در مجلس حوسین فریاد حوسین حوسین به جنگ اذان می رود.
۶- حسین علیه‌السلام را باید از مطهری‌ها شناخت، اما حوسین را در لابه‌لای آواز ناعالمان و ناعارفان باید جست.
۷- حسین علیه‌السلام برای تمام سال زنده است و الگویی برای هر لحظه زندگی ماست، اما حوسین فقط ده روز سال جلوه می‌کند و بقیه سال بهانه‌ای است برای دور هم جمع شدن دوستان.
۸- دوستان حسین علیه‌السلام ناخودآگاه خون گریه می‌کنند اما دوستان حوسین خودآگاه خودزنی و مجلس‌گرمی می‌کنند و هر کس کبودی صورت و سینه‌اش بیشتر باشد مقرب‌تر است.
۹- حسین علیه‌السلام برای گفتن حرف خود به چیزی نیاز ندارد اما حوسین به طبل و بوق و کرنا و سبک پاپ نیاز دارد.
۱۰- در مجلس حسین علیه‌السلام رسیدن به معرفت مهم است، اما در مجلس حوسین ترتیب صف‌ها و ریتم نوحه و بالا و پایین پریدن‌ها.
۱۱- حرارت حسین علیه‌السلام هرگز در دل‌ها سرد نمی‌شود، اما حرارت حوسین بعد از یک شور زدن سرد می‌شود.
۱۲- عاصیان و گنه‌کاران برای شفاعت و توبه به مجلس حسین علیه‌السلام می‌روند، اما در مجلس حوسین برای مجلس گردانی و ندانسته گاهی با مزاحمت برای دیگران و آلودگی به گناه.
۱۳- حسینی‌ها قبولی را به اطاعت از خدا و خلوص نیت و پاکی دل می‌دانند، اما حوسینی‌ها می گویند: هر چه می‌خواهد دل تنگت بکن فقط یا حوسین فراموش نشود.
عزیزان آنکه در کربلای ۶۱ هجری به شهادت رسید امام حسین (ع) بود نه حوسین!
منبع: شیعه آنلاین

دو پسرم را از حضرت عباس علیه السلام گرفته ام!
نقل‌ می‌کنند: در بروجرد فردی‌ یهودی‌ موسوم‌ به‌ یوسف‌ و معروف‌ به‌ دکتر بود که‌ ثروت‌ زیادی‌داشت‌، ولی‌ فرزند نداشت‌. برای‌ پیدا کردن‌ فرزند، چند زن‌ به‌ همسری‌ گرفت‌ امّا از هیچ‌ کدام‌فرزندی‌ به‌ دنیا نیامد. هر چه‌ خودش‌ می‌دانست‌ و هر چه‌ نیز دیگران‌ گفتند، از دعا و دارو، به‌ کاربست‌ و عمل‌ کرد، ولی‌ اینها نیر اثر نبخشید.
روزی‌ مأیوس‌ نشسته‌ بود، مرد مسلمانی‌ نزد او آمد و پرسید: چرا افسرده‌ای‌؟! گفت‌: چرا افسرده‌نباشم‌؟ چند میلیون‌ ریال‌ مال‌ و ثروت‌ جمع‌ کرده‌ام‌ برای‌ دشمنان‌! زیرا فرزند ندارم‌ که‌ بعد از مرگم‌مالک‌ آنها شود، اوقاف‌ وارث‌ ثروت‌ من‌ می‌شود.
آن‌ مسلمان‌ پاک‌ طینت‌ گفت‌: من‌ راه‌ خوبی‌ بهتر از راه‌ تو می‌دانم‌، اگر توفیق‌ داشته‌ باشی‌ می‌توانی‌از آن‌ طریق‌ به‌ مقصودت‌ نایل‌ شوی‌. ما مسلمانها یک‌ باب‌ الحوائج‌ داریم‌ که‌ نامش‌ ابوالفضل‌العبّاس‌علیه‌السلام‌ است‌. هر که‌ به‌ آن‌ بزرگوار متوسّل‌ بشود نااُمید نمی‌شود. ما به‌ آن‌ حضرت‌متوسل‌ می‌شویم‌ و حاجتمان‌ را به‌ وسیلة‌ او از خدا می‌گیریم‌. تو هم‌ مخفی‌ خدمت‌ آن‌ حضرت‌برو و عرض‌ حاجت‌ کن‌، تا فرزنددار شوی‌.
دکتر یوسف‌ می‌گوید: حرف‌ این‌ مرد مسلمان‌ رابه‌ گوش‌ گرفته‌ و، مخفی‌ از چشم‌ زنها و همسایه‌هاو مردم‌، با قافله‌ای‌ به‌ سوی‌ کربلا حرکت‌ کردم‌. در آنجا وارد حرم‌ حضرت‌ ابوالفضل‌العبّاس‌علیه‌السلام‌ شده‌ و عرض‌ کردم‌: آقا، دشمن‌ تو و دشمن‌ پدرت‌ در خانه‌ات‌ آمده‌ و عرض‌حاجت‌ دارد، حاشا به‌ شما که‌ مرا نااُمید برگردانی‌.
باری‌، حاجت‌ خود را اظهار داشته‌ و از حرم‌ بیرون‌ آمدم‌ و باز به‌ طور مخفی‌ با قافلة‌ دیگری‌ به‌بروجرد برگشتم‌. پس‌ از سه‌ ماه‌ زنم‌ حامله‌ شد و چون‌ فرزند پسری‌ به‌ دنیا آورد من‌ نامش‌ را غلام‌عبّاس‌ نهادم‌. چندی‌ بعد نیز برای‌ بار دوّم‌ حامله‌ شد و چون‌ باز پسری‌ به‌ دنیا آورد این‌ بار نامش‌ راغلام‌ حسین‌ گذاشتم‌.
یهودیهای‌ بروجرد مطلب‌ را فهمیده‌ اعتراضها به‌ من‌ کردند که‌ چرا اسم‌ مسلمانان‌ را روی‌ پسرانت‌گذاشته‌ای‌؟! هر چه‌ دلیل‌ آوردم‌ نشد. عاقبت‌، به‌ آنها گفتم‌ که‌ قضیّه‌ از چه‌ قرار است‌.
بدآنهاگفتم‌ که‌: این‌ دو پسر را از حضرت‌ ابوالفضل‌ العبّاس‌علیه‌السلام‌ گرفته‌ام‌ و جریان‌ را از اوّل‌ تاآخر برایشان‌ نقل‌ کردم‌.
نقل‌ می‌کنند: آن‌ یهودی‌ تا زنده‌ بود به‌ علما و سادات‌ احترام‌ کامل‌ می‌گذاشت‌، ولی‌ همچنان‌ دردین‌ یهود باقی‌ بود.

جوابیه استاد شجریان :
مطلع گردیدم که این بنده را مور خطاب قرار دادید .
با اینکه از فن شعر سرایی بهره چندانی ندارم لیکن چند بیتی فی البداهه و بی ویرایش در جوابتان نگاشته شد ، باشد که قضاوت بین ما واگذار شود به ملت بزرگ ایران .
خاک پای ملت ایران - محمد رضا شجریان

گم نخواهد شد صدای ِ ناز من چونکه از دل می رسد آواز من
این نه آواز من و ساز من است این صدای سالهای میهن است
ربنا خواندم که ملت روزه بود روزه ی دل بود و غمها می فزود
من صدای شادی این مردمم من خود آزادی این مردمم
حیف عمری را که جهل آمد پدید حیف ملت رنگ آزادی ندید
من نه پیرم آنچه را گفتی حسود پیر راهم دان به هر بود و نبود
مطربم خواندی عزیزا ، جاهلی جاهلی؟ نه ،نه ،بلکه عاملی
تاج را قدرش شناسی بی خرد ای که خواندی ملتی را رنگ زرد؟
ملتی را گر ندیدی . مرده ای چوب رب را بی صدا تو خورده ای
این نشان است تا روی رو به زوال هرکه شد خارج ز مرز اهتدال
قدر "سایه" می شناسی ای عدو؟ او که هجرت کرد از رفته بر او
سایه خورشید است در این آسمان گرچه گفته است او مرا آوازه خوان
خانه ی من شد دل پیر و جوان معبد عشاق دل شد آستان
من غرور خود ز ملت یافتم نی به زر یا زور قدری یافتم
ناز را بازار ملت می خرد ملتی نامم به عزت می برد
من اگر خاشاک باشم بهتر است بهتر از آنکس که مخدوم زر است
خادمش افسوس نادان است و بس کی شناسد فرق زر با جمله خس
من اگر پیرم ولی مستغنیم بی نیاز احترامم ،دون نیم
گوشه گوشه ،نام من آواز شد آگهی شعرت به کین ،همساز شد
جاهلا! زین بیش تو یاوه مگو رو ره عشق مرا ای دل بپو...

اینا از زندان فرار کردن ..... چی بو
دالتون ها ......

بسی زیبا