یکی از فانتزیام اینه که روزي دخترا هم بتونن مثه پسرا اینقدر قشنگ زير ابرو بردارن!

احمقانه ترين خاصيت گذر زمان اينه كه
يه روزي ميشيني از روزايي كه ميخواستي فقط تموم شه تعريف ميكني و ميگي:
يادش به خير

دندوني رو که لقه ، بايد کشيد.
اولش درد داره بعدش حس خالي بودن جاش
چند روز رو اعصابته،
بعدش هم انگار نه انگار که
روزي دندوني اونجا بوده ،
اين حکايت بعضي از آدماي زندگيمونه .

سيا سيا سيا سيا سيا سيا سيا سيا سيا سيا سيا سيا سيا سيا سيا سيا سيا سيا سيا سيا سيا سيا سيا سيا سيا سيا
1-شما آنقدر تنبل هستيد كه اين 26 تا سيا رو نخوندين
2-شما آنقدر خنگ هستيد كه نفهميديد يكي آن سينا ميباشد
3-شما آنقدر ساده هستيد كه رفتيد بالا و پيدا نكرديد
4-من شما را سر كار گذاشتم
5-داريد ميسوزيد
6-بي مزه هم خوتي7-از اينكه شما را سركار گذاشتم خوشحال باشيد8-الان نفهميديد كه خوشحال رو اشتباه نوشته بودم
9-بازم رفتيد چك كرديد ولي من بازم سركارتون گذاشتم درست بود
10-هر چي فحش هم میدی خودتی خخخخ
الفرار

قطعــا روزي صــدايــم را خــواهــي شنيــد!

روزي کــه نــه صــدا اهميــت دارد،

و نــه روز . . .

گروهي از جانورشناسان انگليسي موفق شدند از پستاندار اسرارآميز شب بيداري تصويربرداري كنند كه از 60 سال قبل تصور مي‌شد منقرض شده است. به گزارش مهر، اين حيوان "بوزينه باريك" نام دارد. اين جانور گونه‌اي از نخستيهاي اسرارآميز شب بيدار است كه از 60 سال پيش اعتقاد بر اين بود كه منقرض شده است. اكنون تيمي از محققان انگليسي در راستاي برنامه محافظت و نظارت بر روي حيوانات درحال انقراض وابسته به "انجمن جانورشناسي لندن" موفق شدند در جنگلهاي سريلانكا براي اولين بار از يك نمونه بزرگسال نر بدون دم از اين گونه عكسبرداري كنند. براساس گزارش تلگراف، از سال 1937 (1316 شمسي) كه اين حيوان كشف شد تا كنون تنها چهار بار ديده شده است. اين دانشمندان در اين خصوص توضيح دادند: "ما بسيار خوشحاليم كه توانسيم اولين تصاوير از اين حيوان را تهيه كنيم و نشان دهيم كه اين گونه هنوز وجود دارد." به گفته كارشناسان، اين گونه به دليل نابودي محل زندگي‌اش در جنگلهاي گرمسيري جنوب هند و سريلانكا تقريبا به طور كامل منقرض شده است. در حال حاضر جنگلهاي محل زندگي اين حيوان به زمينهاي كشت گياه چاي تبديل شده‌اند.

.

#شب #آرامي بود
ميروم در ايوان، تا بپرسم از خود

زندگي يعني چه؟

مادرم سيني چايي در دست

گل لبخندي چيد، هديه‌اش داد به من

خواهرم تكه‌ي ناني آورد، آمد آنجا

لب پاشويه نشست

پدرم دفتر شعري آورد، تكيه بر پشتي داد

شعر زيبايي خواند، و مرا برد به آرامش زيباي يقين

با خودم مي‌گفتم:

زندگي، راز بزرگيست كه در ما جاريست

زندگي فاصله‌ي آمدن و رفتن ماست

رود دنيا جاريست

زندگي، آبتني كردن در اين رود است

وقت رفتن به همان عرياني، كه به هنگام ورود آمده‌ايم

دست ما در كف اين رود به دنبال چه مي‌گردد؟

هيچ!!!

زندگي، وزن نگاهي است كه در خاطره‌ها مي‌ماند

شايد اين حسرت بيهوده كه بر دل داري

شعله‌ي گرمي اميد تورا خواهد كشت

زندگي درك همين اكنون است

زندگي شوق رسيدن به همان

فردايي است، كه نخواهد آمد

تو نه در ديروزي، و نه در فردايي

ظرف امروز، پر از بودن توست

شايد اين خنده كه امروز، دريغش كردي

آخرين فرصت همراهي با، اميد است

زندگي ياد غريبي است، كه در سينه‌ي خاك

به جا مي‌ماند

زندگي، سبزترين آيه، در انديشه‌ي برگ

زندگي، خاطر يك قطره، در آرامش رود

زندگي، حس شكوفايي يك مزرعه، در باور بذر

زندگي، باور درياست در انديشه‌ي ماهي، در تنگ

زندگي ترجمه‌ي روشن خاك است، در آيينه‌‌‌ي عشق

زندگي، فهم نفهميدن‌هاست

زندگي، پنجره‌اي باز به دنياي وجود

تا كه اين پنجره باز است، جهاني با ماست

آسمان، نور، خدا، عشق، سعادت با ماست

فرصت بازي اين پنچره را دريابيم

در نبنديم به نور، در نبنديم به آرامش پرمهر نسيم

پرده از ساحت دل برگيريم

روبه اين پنجره، با شوق، سلامي بكنيم

زندگي، رسم پذيرايي از تقدير است

وزن خوشبختي من، وزن رضايتمنديست

زندگي، شايد شعر پدرم بود كه خواند

چاي مادر، كه مرا گرم نمود

نان خواهر كه به ماهي‌ها داد

زندگي شايد آن لبخنديست، كه دريغش كرديم

زندگي زمزمه‌ي پاك حياتست، ميان دو سكوت

زندگي، خاطره‌ي آمدن و رفتن ماست

لحظه‌ي آمدن و رفتن ما تنهاييست

من دلم مي‌خواهد

قدر اين خاطره را دريابيم

#سهراب #سپهري