اولیشو خودم میگم...انبار

#خدایا!
آن‌گاه که #جان ها و #اندیشه ها از نسیم فرح‌بخش #نام و #یادت سرشار است،
بگذار در برکه #عرفه، خود را از زنگار #غفلت و #معصیت شست‌وشو دهیم . . .
#روزعرفه، بر #عارفان_حق، آنان که از خیمه وجود خویش بیرون می آیند
و با آتش شوق و اشتیاق وصال، به #دعا و #نیایش متوسل می شوند، #خجسته_باد.

جغد نزد خدا شکایت برد :
انسانها آواز مرا دوست ندارند ...
خدا به جغد گفت :
آوازهای تو بوی دل کندن می دهد و آدم ها عاشق دل بستن اند ...!
دل بستن به هرچیز کوچک و بزرگ ؛
تو مرغ تماشا و اندیشه ای !
و آنکه می بیند و می اندیشد ، به هیچ چیز دل نمی بندد ...
دل نبستن سخت ترین و قشنگترین کار دنیاست ..!
اما ، تو بخوان ....
و همیشه بخوان ...
که آواز تو حقیقت است و طعم حقیقت تلخ ....

بار آخر من ورق را بر میزنم! بار دیگر حکم کن اما نه بی دل!

بادلت دل حکم کن!

حکم دل:

هرکه دل دارد بیندازد وسط تا ما دلهایمان را رو کنیم...

دل که روی دل بیفتد عشق حاکم میشود...

پس به حکم عشق بازی میکنیم!

این دل من!

رو بکن حالا دلت را!

دل نداری؟!

بر بزن اندیشه ات را...

حکم لازم دل سپردن دل گرفتن

هردو لازم است!

و اما از زبان سیب بشنویم:

دخترک خندید و

پسرک ماتش برد !

که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده

باغبان از پی او تند دوید

به خیالش می خواست،

حرمت باغچه و دختر کم سالش را

از پسر پس گیرد !

غضب آلود به او غیظی کرد !

این وسط من بودم،

سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم

من که پیغمبر عشقی معصوم،

بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق

و لب و دندان ِ

تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم

و به خاک افتادم

چون رسولی ناکام !

هر دو را بغض ربود…

دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت:



او یقیناً پی معشوق خودش می آید

!

پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود:

مطمئناً که پشیمان شده بر می گردد .

سالهاست که پوسیده ام آرام آرام !

عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز !

جسم من تجزیه شد ساده ولی ذرّاتم،

همه اندیشه کنان غرق در این پندارند:

این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت.....

#گلها_نشانگر_چه_چیزهایی_هستند
#معانی_گلها
گل رز سرخ: عشق بی ریا ، زیبایی ، شجاعت ، احترام تبریک ، دوستت دارم.
گل رز سفید : پاکی ، معصومیت ، راز ، سکوت ، فروتنی ، احترام ، عشق من به تو عمیق و خالصانه است.
گل رز صورتی : قدردانی ، وقار ، ستایش ، همدلی ، لطافت ، شادکامی ، باور کن تو خیلی دوست داشتنی هستی
گل رز زرد : شادمانی ، رفاقت ، شوق ، حسادت ، آغاز دوباره ، فراموش نکن – معذرت می خواهم
گل رز بنفش : عشق در نگاه اول
گل رز نارنجی : اشتیاق ، شیفتگی ، آرزو
غنچه گل رز : نماد پاکی و زیبایی ، جوانی ، عشق نو پا
یک شاخه گل رز : سادگی ، سپاسگذاری ، عشق تازه
یک شاخه گل رز سرخ : دوستت دارم
گل رز سفید عروس : عشق مبارک و فرخنده
گل رز سیاه : مرگ
ترکیبی از گل رز سفید و سرخ : سازش ، اتحاد
گل رز کاملاً شکفته : من متعهد به تو هستم ، هنوز دوستت دارم
دسته گل رز کوچک : من به یاد تو هستم
دسته گل رز : قدردانی
گل داوودی : حقیقت ، تو دوست فوق العاده من هستی
گل نیلوفر آبی : حقیقت
گل نرگس : غرور ، خودبینی
گل بنفشه : اندیشه ناگفته ، سفر ، سفر بخیر ، پاکدامنی ، فروتنی
گل سوسن سفید : دوشیزگی ، پاکی
گل اقاقیا : عشق پاک ، عشق پنهانی
گل کاملیا صورتی : در آرزوی تو هستم
گل کاملیا قرمز : عشق تو همچون آتشی در قلب من است
گل کاملیا سفید : تو در خور پرستش هستی.
گل میخک : شیفتگی ، عشق زن ، ستایش ، بله
گل قاصدک : وفاداری ، خوشبختی ، صداقت ، پیام آور عشق ، فراموشم نکن : خاطرات گذشته ، عشق ناب
گل نسترن : آرزو ، همدلی ، دوستم داشته باش
گل لاله : عاشق تمام عیار ، باور کن
کل نرگس زرد : احترام ، جوانمردی ، تا زمانی که تو در کنار من هستی خورشید بر من خواهد تابید
گل پامچال : بدون تو قادر به زندگی کردن نیستم
گل اطلسی : شرم ، ازدواج فرخنده
گل یاسمن : شادی ، شیرینی ، دلپذیری وقار
گل رزماری : یادآوری ، خاطرات ، یادگاری
گل آلاله : پروت ، زرق و برق
گل آفتابگردان : ستایش ، غرور ، پرستش
گل مریم : لذت
گل زنبق : اندوه ، تأسف
گل گلایل : صداقت ، به من فرصت بده

کلافه شده ام از این شبهای پر از یلدا
شب که میشود پریشان میشوم
شب که میشود دلتنگی شروع میشود
شب که میشود انگار غمهایم را بیدار میکنند
در میان این همه شب بودن
دلم اسیر یک حس غم آلود شده است
حسی پر از کلافه بودن
حسی پر از احساس بی قراری
شب نشینی میکنم با خودم
میخواهم غرق شوم در اندیشه هایم
اما نمیشود
هرچه میخواهم به اعماق بروم بالاتر میمانم
این بغضهای لعنتی محال است مجال غرق شدن بدهند
روی بغضهایم غلت میخورم
سرگیجه میگیرم
و غمهایم را بالا می آورم
هیچ مسکنی جز سکوت ندارم
پس سکوت میکنم
تا شبهایم خط خطی نشوند....

نه از افسانه می ترسم نه از شیطان
نه از کفر و نه از ایمان
نه از آتش نه از حرمان
نه از فردا نه از مردن
نه از پیمانه می خوردن
خدا را می شناسم از شما بهتر
شما را از خدا بهتر
خدا از هرچه پندارم جدا باشد
خدا هرگز نمی خواهد خدا باشد
نمی خواهد خدا بازیچه ی دست شما باشد
که او هرگز نمی خواهد چنین آیینه ای وحشت نما باشد
هراس از وی ندارم من
هراسی را از این اندیشه ام در پی ندارم من
خدایا بیم از آن دارم
مبادا رهگذاری را بیازارم
نه جنگی با کسی دارم
نه کس با من
بگو موسی بگو موسی
پریشان تر تویی یا من
نه از افسانه می ترسم نه از شیطان
نه از کفر و نه از ایمان
نه ازدوزخ نه از حرمان
نه از فردا نه از مردن
نه از پیمانه می خوردن
خدا را می شناسم از شما بهتر
شما را از خدا بهتر

فقر گرسنگی نیست فقر عریانی هم نیست...
فقر گاهی زیر شمش های طلا خود را پنهان می کند...
فقر چیزی را " نداشتن" است، ولی آن چیز پول نیست .....
طلا و غذا نیست فقر ذهن ها را مبتلا می کند...
فقر همان گرد و خاکی است که بر کتابهای فروش نرفته یک کتابفروشی می نشیند...
فقر تیغه های برنده ماشین بازیافت است‌ که روزنامه های برگشتی را خرد میکند...
فقر کتیبه سه هزار ساله ای است که روی آن یادگاری نوشته اند...
فقر پوست موزی است که از پنجره یک اتومبیل به خیابان انداخته می شود...
فقر همه جا سر می کشد...
فقر شب را "بی غذا" سر کردن نیست...
فقر روز را "بی اندیشه" سر کردن است...

از پنجره جاده را می پیمایم ، به امید آنکه تو بیایی
با خود در اندیشه ی سلامی هستم که میخواهم تقدیمت کنم
اما نجوایی از درونم میگوید : به چه می اندیشی ؟
به تمنای کدامین وصال این چنین بی قراری !