مرگ من روزي فراخواهد رسيد

در بهاري روشن از امواج نور

در زمستاني غبار الود و دور

يا خزاني خالي از فرياد و شور



ديدگانم همچو دالانهاي تار

گونه هايم همچو مرمرهاي سرد

ناگهان خوابي مرا خواهد ربود

من تهي خواهم شد از فرياددرد



خاك مي خواند مرا هر دم به خويش

مي رسند از ره كه در خاكم نهند

آآآآآاه شايد عاشقانم نيمه شب

گل به روي گور غمناكم نهند

#نامه #خدا
#ظهر يك روز #سرد #زمستاني ، وقتي #اميلي به خانه برگشت، پشت در #پاكت #نامه اي را ديد
كه نه #تمبري داشت و نه #مهر #اداره ي #پست روي آن بود. فقط #نام و #آدرسش روي پاكت نوشته شده بود.
او با تعجب #پاكت را باز كرد و نامه ي داخل آن را خواند: « #اميلي #عزيز، #عصر امروز به #خانه ي تو مي آيم
تا تو را #ملاقات كنم . با #عشق، #خدا» #اميلي همان طور كه با دستهاي لرزان #نامه را روي ميز مي گذاشت،
با خود فكر كرد كه چرا #خدا مي خواهد او را #ملاقات كند؟ او كه آدم مهمي نبود.
در همين فكر ها بود كه ناگهان #كابينت #خالي #آشپزخانه را به ياد آورد و با خود گفت:
«من، كه چيزي براي #پذيرايي ندارم.» پس نگاهي به #كيف #پولش انداخت.
او فقط 5 دلار و 40 سنت داشت. با اين حال به سمت #فروشگاه رفت و يك #قرص #نان #فرانسوي و #دو #بطري #شير خريد.
وقتي از #فروشگاه بيرون آمد، #برف به شدت در حال #بارش بود و او عجله داشت
تا زود به خانه برسد و #عصرانه را حاضر كند. در #راه #برگشت، #زن و #مرد #فقيري را ديد كه از #سرما #مي_لرزيدند.
#مرد #فقير به #اميلي گفت: « #خانم، ما #خانه و #پولي نداريم. بسيار #سردمان است و #گرسنه هستيم.
آيا امكان دارد به ما #كمكي كنيد؟» #اميلي جواب داد: « #متاسفم،
من ديگر #پولي ندارم و اين #نان ها را هم براي #مهمانم خريده ام.»
#مرد گفت: « #بسيار #خوب #خانم، #متشكرم » و بعد #دستش را روي #شانه هاي #همسرش گذاشت
و به حركت ادامه دادند. همانطور كه #مرد و #زن #فقير در حال #دور شدن بودند،
#اميلي #درد شديدي را در #قلبش احساس كرد. به سرعت دنبال آنها دويد: «آقا، خانم، خواهش مي كنم صبر كنيد»
وقتي #اميلي به #زن و #مرد #فقير رسيد، سبد #غذا را به آ‎نها داد و بعد #كتش را در آورد و روي #شانه هاي #زن انداخت.
#مرد از او #تشكر كرد و برايش #دعا كرد. وقتي #اميلي به #خانه رسيد،
يك لحظه #ناراحت شد چون #خدا مي خواست به #ملاقاتش بيايد و او ديگر چيزي براي #پذيرايي از #خدا نداشت.
همانطور كه در را باز مي كرد، #پاكت #نامه ديگري را روي #زمين ديد. #نامه را برداشت و باز كرد:
« #اميلي #عزيز، از #پذيرايي #خوب و #كت #زيبايت #متشكرم، با #عشق، #خدا

از باغ مي‌برند چراغاني‌ات كنند
تا كاج جشنهاي زمستاني‌ات كنند

پوشانده‌اند «صبح» تو را «ابرهاي تار»
تنها به اين بهانه كه باراني‌ات كنند

يوسف! به اين رها شدن از چاه دل مبند
اين بار مي‌برند كه زنداني‌ات كنند

اي گل گمان مكن به شب جشن مي‌روي
شايد به خاك مرده‌اي ارزاني‌ات كنند

يك نقطه بيش فرق رحيم و رجيم نيست
از نقطه‌اي بترس كه شيطاني‌ات كنند

آب طلب نكرده هميشه مراد نيست
گاهي بهانه‌اي است كه قرباني‌ات كنند

فاضل نظری