رسیدن

شاید نرسیدن به رسیدن باشد وشاید رفتن

وتو اکنون در گوشه تنهایی خود مانده ای که به کجا رسیدی

رسیدن همیشه رسیدن نیست گاهی رفتن است

رفتن به کنج باغ تنهایی کنار گل سرخ آرزوها

ونوازش تن زخمی احساست که چرا رسیدی

وشاید کندن علفهای هرز کنار باغچهء احساست باشد

نمیدانم آیا این رسیدن بخیر است یا ...

ولی هر چه که هست حس خوبی نیست

دستان سرد پاییز را دیگر چه باید کرد که صورت سبز برگهای

درخت تنهاییت را چنگ میزند

ویکی یک آنهار از تن خسته آرزوهایت جدا میکن

نمیدانم ......

خط خطيهاي من حامد پسرتنها

گل ها را دوست داری.
چه عشقی میکند گل سرخ وقتی"تو" گلبرگ های لطیفش را نوازش میکنی.....
چه قدر دل نرگس میلرزد وقتی چشمانت را میبندی و عمیق عطرش را می بلعی...
کا کتوس اتاقت...چقدر آرام است وقتی"تو" مواظبش هستی...
و من چقدر خوشبخت هستم...
شمعدانی کوچک باغچه ات...که دیروز مرا لگد کردی و رد شدی...
برای دیدن اولین شکوفه بهاری باغچه ات....

بیا بنویسیم روی خاک رو درخت رو پر پرنده رو ابرا




بیا بنویسیم روی برگ روی آب توی دفتر موج رو دریا



بیا بنویسیم که خدا ته قلب آینه است



مثل شور فریاد یا نفس تو حصار سینه است



با همیشه موندن وقتیکه هیچی موندنی نیست



اوج هر صدای عاشقی که شکستنی نیست



با صدا میام همه جا تو رو می نویسم



روی آینه ی گریه هام گونه های خیسم



ای که معنی اسم تو آسمون پاکه



ریشه ی صدا نبض عشق زیر پوست خاکه



بیا بنویسیم روی خاک رو درخت رو پر پرنده رو ابرا




بیا بنویسیم روی برگ روی آب توی دفتر موج رو دریا



توی خواب خاک ریشه ها موسم شکفتن



همصدای من می خونن وقت از تو گفتن



چشم بسته مو تو بیا به سپیده وا کن



با ترانه نفسهات باغچه رو صدا کن



با صدا میام همه جا تو رو می نویسم



روی آینه ی گریه هام گونه های خیسم



ای که معنی اسم تو آسمون پاکه



ریشه ی صدا نبض عشق زیر پوست خاکه



بیا بنویسیم روی خاک رو درخت رو پر پرنده رو ابرا




بیا بنویسیم روی برگ روی آب توی دفتر موج رو دریا



با ترانه ی نفسهات من ترانه می گم



اسمتو مثل یه غزل عاشقانه می گم



بیا که دیگه وقتشه وقت برگشتنه



بوی پیرهنت که بیاد لحظه ی دیدنه



با صدا میام همه جا تو رو می نویسم



روی آینه ی گریه هام گونه های خیسم



ای که معنی اسم تو آسمون پاکه



ریشه ی صدا نبض عشق زیر پوست خاکه



بیا بنویسیم روی خاک رو درخت رو پر پرنده رو ابرا




بیا بنویسیم روی برگ روی آب توی دفتر موج رو دریا

خسته ام
از تکرار این روزهای بی حوصله ی خاکستری
از این انتظار ؛
که دارد جان می دهد
می خواهم بخوابم
از راه که رسیدی ...
صدایم کن
من ؛
دو فنجان چای می ریزم
کنار پنجره ی رو به باغچه می نشینیم
باقی عمر زندگی می نوشیم!

#کاخ_دولما_باغچه #ترکیه_استانبول
این کاخ ۶۰۰ متری در ساحل اروپایی تنگه بسفر قرار گرفته است. قسمت بیرونی این کاخ توسط سلطان عبدالمجید اول در اواسط قرن ۱۹ میلادی ساخته شد.وجود سالن بزرگ در این کاخ با ۵۶ ستون داخل آن و چلچراغ شکیل و ۵/۴ تنی آن با ۷۵۰ لامپ موجود در آن چشم هر بیننده‌ای را خیره می‌کند. در زمان‌های گذشته جهت خوشایند ساکنین این کاخ پرندگان مختلف از اقساط نقاط جهان گردآوری و نگهداری می‌شده است

و اما از زبان سیب بشنویم:

دخترک خندید و

پسرک ماتش برد !

که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده

باغبان از پی او تند دوید

به خیالش می خواست،

حرمت باغچه و دختر کم سالش را

از پسر پس گیرد !

غضب آلود به او غیظی کرد !

این وسط من بودم،

سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم

من که پیغمبر عشقی معصوم،

بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق

و لب و دندان ِ

تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم

و به خاک افتادم

چون رسولی ناکام !

هر دو را بغض ربود…

دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت:



او یقیناً پی معشوق خودش می آید

!

پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود:

مطمئناً که پشیمان شده بر می گردد .

سالهاست که پوسیده ام آرام آرام !

عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز !

جسم من تجزیه شد ساده ولی ذرّاتم،

همه اندیشه کنان غرق در این پندارند:

این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت.....

انشای بامزه وخنده داریک کوچولو درباره ازدواج !
هر وقت من یک کار خوب انجام میدم مامانم به من می گه بزرگ که شدی برات یک زن خوب می گیرم.تا به حال من پنج تا کار خوب کرده ام و مامانم قول پنج تایش را به من داده است

حتمن ناسرادین شاه خیلی کارهای خوب می کرده که مامانش به اندازه استادیوم آزادی برایش زن گرفته بود. ولی من مؤتقدم که اصولن انسان باید زن بگیرد تا آدم بشود ، چون بابایمان همیشه می گوید مشکلات انسان را آدم می کند.در عزدواج تواهم خیلی مهم است یعنی دو طرف باید به هم بخورند. مثلن من و ساناز دختر خاله مان خیلی به هم می خوریم.

از لهاز فکری هم دو طرف باید به هم بخورند، ساناز چون سه سالش است هنوز فکر ندارد که به من بخورد ولی مامانم می گوید این ساناز از تو بیشتر هالیش می شود.در عزدواج سن و سال اصلن مهم نیست چه بسیار آدم های بزرگی بوده اند که کارشان به تلاغ کشیده شده و چه بسیار آدم های کوچکی که نکشیده شده.
مهم اشق است !اگر اشق باشد دیگر کسی از شوهرش سکه نمی خواهد و دایی مختار هم از زندان در می آید من تا حالا کلی سکه جم کرده ام و می خواهم همان اول قلکم را بشکنم و همه اش را به ساناز بدهم تا بعدن به زندان نروم.
مهریه و شیر بلال هیچ کس را خوشبخت نمی کند. همین خرج های ازافی باعث می شود که زندگی سخت بشود و سر خرج عروسی داییمختار با پدر خانومش حرفش بشود دایی مختار می گفت پدر خانومش چتر باز بود.. خوب شاید حقوق چتر بازی خیلی کم بوده که نتوانسته خرج عروسی را بدهد.
البته من و ساناز تفافق کرده ایم که بجای شام عروسی چیپس و خلالی نمکی بدهیم. هم ارزان تر است ، هم خوشمزه تراست تازه وقتی می خوری خش خش هم می کند!اگر آدم زن خانه دار بگیرد خیلی بهتر است و گرنه آدم مجبور می شود خودش خانه بگیرد. زن دایی مختار هم خانه دار نبود و دایی مختار مجبور شد یک زیر زمینی بگیرد.

میگفت چون رهم و اجاره بالاست آنها رفته اند پایین! اما خانوم دایی مختار هم می خواست برود بالا! حتمن از زیر زمینی می ترسید. ساناز هم از زیر زمینی می ترسد برای همین هم برایش توی باغچه یک خانه درختی درست کردم. اما ساناز از آن بالا افتاد و دستش شکست.. از آن موقه خاله با من قهر است.قهر بهتر از دعواست. آدم وقتی قهر می کند بعد آشتی می کند ولی اگر دعوا کند بعد کتک کاری میکند.

درخت مشکلات

نجار، یک روز کاری دیگر را هم به پایان برد . آخر هفته بود و تصمیم گرفت دوستی را برای صرف نوشیدنی به خانه اش دعوت کند.موقعی که نجار و دوستش به خانه رسیدند.قبل از ورود ، نجار چند دقیقه در سکوت جلو درختی در باغچه ایستاد .....

عد با دو دستش ، شاخه های درخت را گرفت .چهره اش بی درنگ تغییر کرد.خندان وارد خانه شد، همسر و فرزندانش به استقبالش آمدند ، برای فرزندانش قصه گفت ، و بعد با دوستش به ایوان رفتند تا نوشیدنی بنوشند .از آنجا می توانستند درخت را ببینند . دوستش دیگر نتوانست جلو کنجکاوی اش را بگیرد، و دلیل رفتار نجار را پرسید.نجار گفت :


-(( آه این درخت مشکلات من است . موقع کار ، مشکلات فراوانی پیش می آید ، اما این مشکلات مال من است و ربطی به همسر و فرزندانم ندارد. وقتی به خانه می رسم ، مشکلاتم را به شاخه های آن درخت می آویزم . روز بعد ، وقتی می خواهم سر کار بروم ، دوباره آنها را از روی شاخه بر می دارم .جالب این است که وقتی صبح به سراغ درخت می روم تا مشکلاتم را بردارم ، خیلی از مشکلات ،

دیگر آنجا نیستند ، و بقیه هم خیلی سبکتر شده اند .))

زندگی قافیه باران است
گاه با یک گل سرخ
گاه با برگ سیاه
بیت آخر می شود
زندگی باغچه امید است
گاه با آه خزان
گاه با تابش تو
فصل آخر می شود
زندگی شب های مهتابی است
گاه با رویای تو
گاه با تعبیر ماه
شب آخر می شود
زندگی درگیر عشق است
زندگی در گیر رویاست
تا بدانی و بخوانی
زندگی یک رویاست
زندگی صاعقه حادثه است
گاه با باران عشق
گاه با کویر دل
زندگی سر می رسد