شعر و داستان

ıllı YAŁĐA ıllı

#دیوان_شمس ( #غزلیات )

( #دست_بنه_بر_دلم #از_غم_دلبر_مپرس )

از #مولوی :

دست بنه بر دلم از غم دلبر مپرس چشم من اندرنگر از می و ساغر مپرس
جوشش خون را ببین از جگر مومنان وز ستم و ظلم آن طره کافر مپرس
سکه شاهی ببین در رخ همچون زرم نقش تمامی بخوان پس تو ز زرگر مپرس
عشق چو لشکر کشید عالم جان را گرفت حال من از عشق پرس از من مضطر مپرس
هست دل عاشقان همچو دل مرغ از او جز سخن عاشقی نکته دیگر مپرس
خاصیت مرغ چیست آنک ز روزن پرد گر تو چو مرغی بیا برپر و از در مپرس
چون پدر و مادر عاشق هم عشق اوست بیش مگو از پدر بیش ز مادر مپرس
هست دل عاشقان همچو تنوری به تاب چون به تنور آمدی جز که ز آذر مپرس
مرغ دل تو اگر عاشق این آتشست سوخته پر خوشتری هیچ تو از پر مپرس
گر تو و دلدار سر هر دو یکی کرده اید پای دگر کژ منه خواجه از این سر مپرس
دیده و گوش بشر دان که همه پرگلست از بصر پر وحل گوهر منظر مپرس
چونک بشستی بصر از مدد خون دل مجلس شاهی تو راست جز می احمر مپرس
رو تو به تبریز زود از پی این شکر را با لطف شمس حق از می و شکر مپرس

... ادامه

دیدگاه · 1392/12/26 - 20:18 در شعر و داستان ·

رضا

خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت/به قصد جان من زار ناتوان انداخت

نبود نقش دو عالم که رنگ الفت بود/زمانه طرح محبت نه این زمان انداخت

به یک #کرشمه که نرگس به خودفروشی کرد/فریب #چشم تو صد فتنه در جهان انداخت

#شراب خورده و خوی کرده می‌روی به چمن/که آب روی تو آتش در ارغوان انداخت

به بزمگاه چمن دوش مست بگذشتم/چو از دهان توام غنچه در گمان انداخت

بنفشه طره مفتول خود گره می‌زد/صبا حکایت زلف تو در میان انداخت

ز شرم آن که به روی تو نسبتش کردم/سمن به دست صبا خاک در دهان انداخت

من از ورع می و مطرب ندیدمی زین پیش/هوای مغبچگانم در این و آن انداخت

کنون به آب می لعل خرقه می‌شویم/نصیبه ازل از خود نمی‌توان انداخت

مگر گشایش حافظ در این خرابی بود/که بخشش ازلش در می مغان انداخت

جهان به کام من اکنون شود که دور زمان/مرا به بندگی خواجه جهان انداخت

#حافظ

غزل شماره ۱۶

2 دیدگاه · 1392/12/10 - 01:59 در شعر و داستان ·

#گلایه_های #دل #خسته
#دلم #یار دگر خواهد
که از #درد دلم کاهد
نه انیکه هی بیافزاید
و من را او #بیازارد
{-35-}

دلم دیگر #هوایی نیست
به #قلبم راست میگویم
تو #باور کن #دل خسته
خودش #میخواست،میدونم
{-35-}

#همیشه باعث #غم شد
به یادش #عمر سرکردم
اگر او این چنین باشد
به #والله من که بر گردم
{-35-}

به #جرم دیگران من را
#شماتت میکند هر دم
اگر مردی #خیانت کرد
به من چه؟ چون که من مَردَم؟؟!
{-35-}

مگر از من چه دیدی تو
که اینگونه #هراسانی؟
به غیر از #درد #عشق من
که آگاهی و میدانی
{-35-}

اگر من آنچنان بودم
#غزل با #غم نمیخواندم
در این بحبوحه ی #عالم
به پای تو نمیماندم
{-35-}

چه با من کرده ای انگار؟؟!
خودت هم خوب بیاندیش
به غیر از #غصه و #غمها
و شکهای #پُر از #تشویش
{-35-}

ولی من #عاشقت بودم
همینگونه که تو هستی
همینجوری برای من
تو بودی کل این #هستی
{-35-}

به پایان امد این دفتر
من اینجا #دفترم بستم
نه #مستم من نه #دیوونه
فقط #تنها شدم ، #خسته ام...
شاعر: {-35-}

بامداد

#همشهری_من {-35-}

9 دیدگاه · 1392/12/5 - 22:11 در شعر و داستان ·

9

#زندگی چیزی نیست؛ که لب طاغچه‌ی عادت از یاد من و تو برود.

زندگی؛بعد درخت است به چشم حشره.

زندگی تجربه‌ی شب‌پره در تاریکی است.

زندگی حس غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد.

زندگی سوت قطار است که در خواب پلی می‌پیچد.

زندگی دیدن یک باغچه از شیشه مسدود هواپیما.

خبر رفتن موشک به فضا؛

لمس تنهایی «ماه»؛

فکر بوییدن گل در کره ای دیگر.

زندگی شستن یک بشقاب است.

زندگی یافتن سکه ده‌شاهی در جوی خیابان است

زندگی «مجذور» آینه است

زندگی گل به «توان» ابدیت؛

زندگی «ضرب» زمین در ضربان دل ما؛

زندگی «هندسه» ساده و یکسان نفس‌هاست.

زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ؛

پرشی دارد اندازه عشق..

#سهراب#سپهری {-35-}

دیدگاه · 1392/11/11 - 14:39 در شعر و داستان ·

#شب #آرامي بود
ميروم در ايوان، تا بپرسم از خود

زندگي يعني چه؟

مادرم سيني چايي در دست

گل لبخندي چيد، هديه‌اش داد به من

خواهرم تكه‌ي ناني آورد، آمد آنجا

لب پاشويه نشست

پدرم دفتر شعري آورد، تكيه بر پشتي داد

شعر زيبايي خواند، و مرا برد به آرامش زيباي يقين

با خودم مي‌گفتم:

زندگي، راز بزرگيست كه در ما جاريست

زندگي فاصله‌ي آمدن و رفتن ماست

رود دنيا جاريست

زندگي، آبتني كردن در اين رود است

وقت رفتن به همان عرياني، كه به هنگام ورود آمده‌ايم

دست ما در كف اين رود به دنبال چه مي‌گردد؟

هيچ!!!

زندگي، وزن نگاهي است كه در خاطره‌ها مي‌ماند

شايد اين حسرت بيهوده كه بر دل داري

شعله‌ي گرمي اميد تورا خواهد كشت

زندگي درك همين اكنون است

زندگي شوق رسيدن به همان

فردايي است، كه نخواهد آمد

تو نه در ديروزي، و نه در فردايي

ظرف امروز، پر از بودن توست

شايد اين خنده كه امروز، دريغش كردي

آخرين فرصت همراهي با، اميد است

زندگي ياد غريبي است، كه در سينه‌ي خاك

به جا مي‌ماند

زندگي، سبزترين آيه، در انديشه‌ي برگ

زندگي، خاطر يك قطره، در آرامش رود

زندگي، حس شكوفايي يك مزرعه، در باور بذر

زندگي، باور درياست در انديشه‌ي ماهي، در تنگ

زندگي ترجمه‌ي روشن خاك است، در آيينه‌‌‌ي عشق

زندگي، فهم نفهميدن‌هاست

زندگي، پنجره‌اي باز به دنياي وجود

تا كه اين پنجره باز است، جهاني با ماست

آسمان، نور، خدا، عشق، سعادت با ماست

فرصت بازي اين پنچره را دريابيم

در نبنديم به نور، در نبنديم به آرامش پرمهر نسيم

پرده از ساحت دل برگيريم

روبه اين پنجره، با شوق، سلامي بكنيم

زندگي، رسم پذيرايي از تقدير است

وزن خوشبختي من، وزن رضايتمنديست

زندگي، شايد شعر پدرم بود كه خواند

چاي مادر، كه مرا گرم نمود

نان خواهر كه به ماهي‌ها داد

زندگي شايد آن لبخنديست، كه دريغش كرديم

زندگي زمزمه‌ي پاك حياتست، ميان دو سكوت

زندگي، خاطره‌ي آمدن و رفتن ماست

لحظه‌ي آمدن و رفتن ما تنهاييست

من دلم مي‌خواهد

قدر اين خاطره را دريابيم

#سهراب #سپهري
{-41-}

دیدگاه · 1392/11/11 - 14:36 در شعر و داستان ·

11

روزی خواهم آمد و پیامی خواهم آورد...
خواهم آمد گل یاسی به گدا خواهم داد
زن زیبای جذامی را گوشواری دیگر خواهم بخشید
کور را خواهم گفتم : چه تماشا دارد باغ ...
هر چه دشنام از لب خواهم برچید
هر چه دیوار از جا خواهم برکند
رهزنان را خواهم گفت : کاروانی آمد بارش لبخند
ابر را پاره خواهم کرد
من گره خواهم زد چشمان را با خورشید ، دل ها را با عشق ،سایه ها را با آب ،شاخه ها را با باد
و به هم خواهم پیوست،خواب کودک را با زمزمه زنجره ها
بادبادک ها به هوا خواهم برد
گلدان ها آب خواهم داد ...
خواهم آمد ،سر هر دیواری میخکی خواهم کاشت
پای هر پنجره ای شعری خواهم خواند
هر کلاغی را کاجی خواهم داد
مار را خواهم گفت : چه شکوهی دارد غوک
آشتی خواهم داد
آشنا خواهم کرد
راه خواهم رفت
نور خواهم خورد
دوست خواهم داشت
#سهراب #سپهری {-35-}

دیدگاه · 1392/11/11 - 14:35 در شعر و داستان ·

رضا

#سعدی

3 دیدگاه · 1392/11/7 - 01:36 در شعر و داستان ·

#تولدت #مبارک
میرسد #میلادت
و من اینجا تنها به تو می اندیشم
و خدایی که جدا کرده دو #عاشق از هم
میرسد #میلادت
به تو می اندیشم
که هنوزم که هنوزاست به #یادم هستی؟
و به خود میگویم:
چه خیال خامی
یادم از یادش رفت
و به یادش هستم
میرسد #میلادت
من همین جا هستم
من همین جا ماندم
یاد دیروز هستم
یادم امد روزی به تو گفتم #عشقم
هرچه قدر خواهی باش
من به پایت هستم
تو فقط #یادم باش
تو به یادم هستی؟
تو هنوزم که هنوز است به پایم هستی؟
میرسد #میلادت
و من اما اینجا می توانم تنها، جمله ای را گویم:
هر کجا هستی باش
یادت اما اینجاست
این کنار #قلبم
من سخن ها دارم که بگویم ، آری
میرسد #میلادت
و سخن میگویم
که #مبارک #باشد #گل #من #میلادت
#تولدت #مبارک
{-35-}

شاعر:

بامداد

#همشهری #من {-35-}

9 دیدگاه · 1392/10/25 - 00:14 در شعر و داستان ·

9

bamdad

نه پیامم نه کلامم

نه سلامم نه علیکم

نه سپیدم نه سیاهم...

نه چنانم که تو گویی

نه چنینم که تو خوانی

و نه آنگونه که گفتند و شنیدی

نه سمائم نه زمینم

نه به زنجیر کسی بسته‌ام و بردۀ دینم

نه سرابم

نه برای دل تنهایی تو جام شرابم

نه گرفتار و اسیرم

نه حقیرم

نه فرستادۀ پیرم

نه به هر خانقه و مسجد و میخانه فقیرم

نه جهنم نه بهشتم

چُنین است سرشتم

این سخن را من از امروز نه گفتم، نه نوشتم

بلکه از صبح ازل با قلم نور نوشتم ...

گر به این نقطه رسیدی

به تو سر بسته و در پرده بگویــم

تا کســی نشنـود این راز گهــربـار جـهان را

آنچـه گفتند و سُرودنـد تو آنـی

خودِ تو جان جهانی

گر نهانـی و عیانـی

تـو همانی که همه عمر بدنبال خودت نعره زنانی

تو ندانی که خود آن نقطۀ عشقی

تو خود اسرار نهانی

تو خود باغ بهشتی

تو بخود آمده از فلسفۀ چون و چرایی

به تو سوگند

که این راز شنیدی و نترسیدی و بیدار شدی در همه افلاک بزرگی

نه که جُزئی

نه که چون آب در اندام سَبوئی

تو خود اویی بخود آی

تا در خانه متروکۀ هرکس ننشـــینی و

بجز روشنــی شعشـعۀ پرتـو خود هیچ نبـینـی

و گلِ وصل بـچیـنی....

...مولانا...

... ادامه

2 دیدگاه · 1392/10/24 - 20:44 در شعر و داستان ·

#اگه #حرفی #میزنم #بدت #نیاد..
اگه حرفی میزنم بدت نیاد
آخه من خسته شدم از زندگی
میدونی تنهای تنهام به خدا
واسه من عادی شده این خستگی
{-35-}

بعدِ رفتن تو آسمون من
دیگه هیچ ستاره ای به خود ندید
حتی شبها واسه من عوض شده
خوابم از چشمای من دیگه پرید
{-35-}

بعدِ رفتن تو من مسافرم
از میون کوچه های زندگیم
یاد تو همسفر دل منه
چیزی که کم میکنه از خستگیم
{-35-}

اگه حرفی میزنم بدت نیاد
آخه بعضی وقتها پُر میشه دلم
همینم بهم فشار میاره که
شعر خستگی هامو واست بگم
{-35-}

اما رفای منو جدی نگیر
وقتی #غم میشینه توی این دلم
وقتی که حس میکنم تنها شدم
هرچی داغ زندگیمه من میگم
{-35-}

#دوست #دارم که کل #دنیا بدونن
تورو من #دوسِت #دارم خیلی زیاد
اینو از ته دلم دارم میگم
اگه حرفی میزنم بدنت نیاد ...
شاعر: {-41-}

بامداد

#همشهری #من {-35-}

4 دیدگاه · 1392/10/23 - 21:48 در شعر و داستان ·

رضا

آن پیک نامور که رسید از دیار دوست/آورد حرز جان ز خط مشکبار دوست

خوش می‌دهد نشان جلال و جمال یار/خوش می‌کند حکایت عز و وقار دوست

دل دادمش به مژده و خجلت همی‌برم/زین نقد قلب خویش که کردم نثار دوست

شکر خدا که از مدد بخت کارساز/بر حسب آرزوست همه کار و بار دوست

سیر سپهر و دور قمر را چه اختیار/در گردشند بر حسب اختیار دوست

گر باد فتنه هر دو جهان را به هم زند/ما و چراغ چشم و ره انتظار دوست

کحل الجواهری به من آر ای نسیم صبح/زان خاک نیکبخت که شد رهگذار دوست

ماییم و آستانه عشق و سر نیاز/تا خواب خوش که را برد اندر کنار دوست

دشمن به قصد حافظ اگر دم زند چه باک/منت خدای را که نیم شرمسار دوست

#حافظ

غزل شماره ۶۰

دیدگاه · 1392/10/23 - 02:09 در شعر و داستان ·

#برای #تو
اگه مستم اگه بیمار
اگه خوابم اگه بیدار
_ _ _ _ _ _ _ _ {-35-}

اگه قلبم پر درده
پر غصه واسه دیدار
_ _ _ _ _ _ _ {-35-}

اگه چشمای سیاهت
منو باز دیوونه کرده
_ _ _ _ _ _ _ {-35-}

اگه اون نگاه سادت
خونمو ویرونه کرده
_ _ _ _ _ _ _ {-35-}

اگه خواب مثل یه قصه ست
قصه ای تا مرز فردا
_ _ _ _ _ _ _ {-35-}

من میخوام تو خواب بمونم
توی تردید یا که رویا
_ _ _ _ _ _ _ _ {-35-}

همه جا تورو ببینم
همه جا نگات کنم من
_ _ _ _ __ _ _ _ {-35-}

تا که باز از روی عادت
قلبمو فدات کنم من
_ __ _ _ _ _ _ {-35-}

تکیه گاه من تو هستی
زیر رگبار ندامت
_ _ _ _ _ {-35-}

جون پناه من تو هستی
که برم راهو سلامت
_ _ _ _ _ _ _ _ {-35-}

تو برام ترانه سازی
مثل آب توی چشمه
_ _ _ _ _ __ _ {-35-}

مثل یک جام پر از می
واسه ی لبای تشنه
_ _ _ _ _ _ _ {-35-}

تو بدون که این #دل من
شده مقهور نگاهت
_ _ _ _ _ _ {-35-}

من هنوز به فکرت هستم
فکر چشمای سیاهت
_ _ _ _ __ __ _ {-35-}

شاعر:

بامداد

#همشهری #من {-35-}

7 دیدگاه · 1392/10/21 - 23:28 در شعر و داستان ·

#تیک #تاک
تیک تاک تیک تاک
میگذره بالتهاب
تیک تاک تیک تاک
ساعت شماته بخواب
{-35-}

داریم به آخر میرسیم
آخر هر چی قصه بود
قصه ی ما به سر رسید
قصه که نه یه غصه بود
{-35-}

چه این وری چه اون وری
تموم، این آخرشه
تموم میشه ،قول شرف
هرچی میخواد بزار بشه
{-35-}

میخوام دوباره #من بشم
#خودم ، من گذشته ها
بزار با شادی طی کنیم
زندگی رو تا انتها
{-35-}

اگر که باشی من خوشم
باهم میریم این جاده رو
باهم تمومش میکنیم
غمهای خیلی ساده رو
{-35-}

#گذشته رو #پاک میکنیم
باهم ، نه من تنها فقط
غمهامونو دور میریزیم
عشق رو میزاریم این وسط
{-35-}

اگه بخوای باهم باشیم
دنیا رو باهم میسازیم
تو جنگمون با مشکلات
نمی شکنیم، نمی بازیم
{-35-}

اگر ولی تو هم نخوای
تا آخرش باید برم
این دیگه آخر منه
تمومه،من #مسافرم
{-35-}

باید برم تا آخرش
راه به من رسیدنو
باید بخوام ، #من میتونم
#عادت کنم ندیدنو
{-35-}

چه این وری چه اون وری
تمومه، این آخرشه
تموم میشه، قول شرف
هر چی میخواد بزار بشه
{-35-}

تیک تاک تیک تاک
میگذره با التهاب
تیک تاک تیک تاک
ساعت شماته بخواب...
{-35-}

شاعر:

بامداد

#همشهری #من

2 دیدگاه · 1392/10/21 - 22:45 در شعر و داستان ·

#نمیدانم #چه #بنویسم...
نمیدانم چه بنویسم
نمیدانی چه دشوار است
نمیدانی که در خلوت
غم و اندوه بسیار است
{-35-}

نمیدانی که بعد از تو
دلم تنهای تنها شد
نمیدانم که این قصه
کجا آغاز و پیدا شد ؟!
{-35-}

نمیدانم که تنهایی
چرا غمخوار من گشته ؟
غم تنها شدن حالا
نمیدانی که برگشته
{-35-}

نمیدانی که شبها من
به کارم سخت مشغولم
سحرگاهان که بیدارم
به فکر تو مجبورم
{-35-}

نمیدانم چه بنویسم
که کم گردد ز غم هایم
که بغضم نشکند وقتی
خیالم هست تنهایم
{-35-}

نمیدانی که میدانم
تو دلخور از منی اما
دو خط شعری که من گفتم
چه دامنگیر شد بر ما !!
{-35-}

من آن را گفته بودم که
دلم آسوده تر گردد
که شاید بعد از آن نامه
نگارم باز برگردد
{-35-}

من حالا حس دلتنگی
شده یار و هم آغوشم
به اجبارم شده من بعد
لباس مشکی می پوشم
{-35-}

برای آخرین جمله
بگویم از ته قلبم
که هر شب در وجود خود
به دنبال تو می گردم
{-35-}

نمیدانم چه بنویسم
به غیر از "دوستت دارم"
نمیدانی که اما من
یه دنیا دوستت دارم
{-35-}

شاعر:

بامداد

#همشهری #من

7 دیدگاه · 1392/10/21 - 22:20 در شعر و داستان ·

#تو #تویی
سلام میکنم ترا
همیشه #عشق من تویی
سلام میکنم به تو
تو #تک #ستاره ی منی
{-35-}

سلام من به تو #عزیز
تو بهترین ترانه ام
تویی که در کنارمی
تویی فقط بهانه ام
{-35-}

تو #شانس بهترین من
به گفته #دل خودم
هزار و یک غریبه رو
به تار موهات نمیدم
{-35-}

مثل هدیه ای #قشنگ
یه حس تازه و نویی
مثل همون کتاب خوب
آره تو هم همون تویی
{-35-}

دلم میخواد که تو نری
بمونی در کنار من
منم همش بهت بگم
#امید #من #پناه #من
{-35-}

رویای خوب من نرو
دلتنگتم هر شب و روز
بمون کنار قلب من
دلم که تنگته هنوز
{-35-}

گرفتم استرس شدید
تو لحظه های واپسین
چیز زیادی نمی خوام
بمون کنار من همین...
شاعر: {-35-}

بامداد

#همشهری #من {-35-}

4 دیدگاه · 1392/10/20 - 23:25 در شعر و داستان ·

#آخرین #شعر #جدایی
ساکت شدم من این چنین
توی دلم صد خاطره است
اگه بخوای خودت بری
اصرار من بی فایده است
{-35-}

بد بودم اما عاشقم
شاید دوباره دیدمت
شاید گذشتم از خودم
برای آروم بودنت
{-35-}

می بخشمت آرامشی
با درک کل غصه هات
گر تو بخواهی میروم
تا کم شود این مشکلات
{-35-}

این بستگی داره به تو
با من بمونی یا بری
خسته شدم از انتظار
ساکت شدم تا تو بگی
{-35-}

تنها یه خواهش دارمت
قلب مرا هم پس بده
بگذار غصه از دلم
بعد از یه آتش بس بره
{-35-}

خدا نسیبت نکنه
سخت بیانش بکنم
به جون هر چی آدمه
میخوام تمومش بکنم
{-35-}

من شعر گفتن واردم
اما چه سود از فاصله؟!
گفتار من بر قلب تو
اصلا" ندارد فایده
{-35-}

این آخرین شعر منه
از انتظار تب زده
از غصه ی تنها شدن
از روزهای شب زده
شاعر: {-35-}

بامداد

#همشهری #من {-35-}

1 دیدگاه · 1392/10/20 - 23:01 در شعر و داستان ·

#چقدر #گفتم #نرو....
چقدر گفتم بمان با من
بمان من بی تو میمیرم
چقدر گفتم بدون تو
یه دنیا غصه میگیرم
{-35-}

چقدر گفتم نرو عشقم
نرو من بی تو مجنونم
من حتی یک نفس بی تو
نمیتونم نمیمونم
{-35-}

چقدر گفتم عزیزی تو
تو امروزی تو فردایی
چقدر گفتم تو این زندون
برای من یه دنیایی
{-35-}

ولی رفتی و حالا من
شدم تنها و بی یاور
من اکنون در وجود خود
ندارم عشق را باور
{-35-}

چقدر باید تحمل کرد
چقدر باید مدارا کرد
چقدر باید درون خود
محبتها را حاشا کرد
{-35-}

خدایا دل بریدم من
خدایا من نمیمونم
خدایا بسه دلتنگی
نمیتونم نمیتونم
{-35-}

یه خواهش دارمت یارب
نکن دیگر تو دلبستم
که از بی معرفتهایت
دگر من خسته ی خستم
شاعر: {-35-}

بامداد

#همشهری #من {-35-}

4 دیدگاه · 1392/10/20 - 22:38 در شعر و داستان ·

#هرچه_باداباد
زمانی غصه میمیره
که قلبت یاد میگیره
به عشق یار مدیونه
که تنهایی چه دلگیره
که تنها بودن و ماندن
که هر شب شعر غم خواندن
به تاوان همان هایی است
که غم را از دلت راندن
{-35-}

همون روزی که برگشتی
غمامو تو دلم کشتی
ولی باور نمی کردم
که حالا باز برگشتی
{-35-}

همون لحظه، همون موقع
تو قلبم کوه غم جا داشت
ولی بازم که برگشتی
منو به عشق تو واداشت
{-35-}

همون عشقی که جاری بود
توی رگهای فکر من
تو اون بحبوحه ی دنیا
تمام فکر و ذکر من
{-35-}

بازم چرخید و چزخیدش
هم اون سکه هم این بازی
نمیدونی چه ها کردم
که شاید تو بشی راضی
{-35-}

چه شبها با خیال تو
نخوابیدم ،سحر کردم
یا در هنگام خوابیدن
به یاد تو سفر کردم
#نمیدونم که میدونی
چه کاری با دلم کردی
که از قلبم نمیری تو
چه با غصه چه با سردی
{-35-}

حالا چند وقته میدونم
بدون تو نمی تونم
نه اینکه دست من باشه
به والله من نمیتونم
{-35-}

شاید فکر میکنی که من
چه اصراری به تو دارم
ولی امروز با این شعر
میگم پا پس نمیزارم
{-35-}

بازم میگم که من هستم
تا آخر، هر چه #باداباد
یا مرگ آرزوم میشه
یا دنیای دلم آباد
{-35-}

زمانی غصه میمیره
که قلبت یاد میگیره
به عشق یار میدبونه
که تنهایی چه دلگیره
شاعر: {-35-}

بامداد

#همشهری #من {-35-}

29 دیدگاه · 1392/10/20 - 21:20 در شعر و داستان ·

رضا

سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت/آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت

تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت/جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت

سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع/دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت

آشنایی نه غریب است که دلسوز من است/چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت

خرقه زهد مرا آب خرابات ببرد/خانه عقل مرا آتش میخانه بسوخت

چون پیاله دلم از توبه که کردم بشکست/همچو لاله جگرم بی می و خمخانه بسوخت

ماجرا کم کن و بازآ که مرا مردم چشم/خرقه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت

ترک افسانه بگو حافظ و می نوش دمی/که نخفتیم شب و شمع به افسانه بسوخت

#حافظ

غزل شماره ۱۷

1 دیدگاه · 1392/10/15 - 02:34 در شعر و داستان ·

رضا

معاشران گره از زلف یار باز کنید/شبی خوش است بدین قصه‌اش دراز کنید

حضور خلوت انس است و دوستان جمعند/و ان یکاد بخوانید و در فراز کنید

رباب و چنگ به بانگ بلند می‌گویند/که گوش هوش به پیغام اهل راز کنید

به جان دوست که غم پرده بر شما ندرد/گر اعتماد بر الطاف کارساز کنید

میان عاشق و معشوق فرق بسیار است/چو یار ناز نماید شما نیاز کنید

نخست موعظه پیر صحبت این حرف است/که از مصاحب ناجنس احتراز کنید

هر آن کسی که در این حلقه نیست زنده به عشق/بر او نمرده به فتوای من نماز کنید

وگر طلب کند انعامی از شما حافظ/حوالتش به لب یار دلنواز کنید

#حافظ

غزل شماره ۲۴۴

دیدگاه · 1392/10/11 - 01:43 در شعر و داستان ·