معلم عصبی دفتر را روی میز کوبید و داد زد : سارا…دخترک خودش را جمع و جور

کرد ، سرش را پایین انداخت و خودش را تا جلوی میز معلم کشید و با صدای

لرزان گفت : بله خانم؟

معلم که از عصبانیت شقیقه هایش می زد ، به چشمهای سیاه و مظلوم

دخترک خیره شد و داد زد : ((چند بار بگم مشقاتو تمیز بنویس و دفترت رو

سیاه و پاره نکن ؟ ها؟فردا مادرت رو میاری مدرسه می خوام در مورد بچه ی

بی انظباطش باهاش صحبت کنم ))

دخترک چانه لرزانش را جمع کرد …بغضش را به زحمت قورت داد و آرام گفت :

خانوم …مادم مریضه … اما بابام گفته آخر ماه بهش حقوق میدن … اونوقت

میشه مامانم رو بستری کنیم که دیگه از گلوش خون نیاد …اونوقت میشه

برای خواهرم شیر خشک بخریم که شب تاصبح گریه نکنه … اونوقت …

اونوقت قول داده اگه پولی موند برای من هم یه دفتر بخره که من دفترهای داداشم

رو پاک نکنم و توش بنویسم …

اونوقت قول می دم مشقامو بنویسم …

معلم صندلیش را به سمت تخته چرخاند و گفت : بشین سارا …

و کاسه اشک چشمش روی گونه خالی شد …

به سلامتی کسی که تا اسم عشقش میاد بی اراده دلش میلرزه و بغضش میگیره از دلتنگی ولی نمیتونه به کسی بگه عاشق کیه حتی رفیقش

Noosha
نداجان میدونی دردچیه؟
درداینه که:خودت دردداشته باشی..
امابخوای همدردی کنی باکس دیگه...
میدونم
میخواستی پدرت راتسلای خاطرباشی
ورفتی درکنارش نشسته
و
بااوحرفهازدی
ولیکن
بازبان بیزبانی
باچشمانی مملوازدرد
بانگاهی که پرده برمیداشتندازسربه مهراسرار
مگو!
پدرنیزباچشمانی مملوازغم تورانگریسته و
همچنان
هردویتان مملوازحس سکوت
فریادمیزدیدناگفته هایتان را...
آری!
جایی که
لبها به سکوت محکومند
این چشمهاهستند
که آزادانه سخن میگویند
بازبان بی زبانی!
نداجان
میدانی
دردکجاست؟
دردآنجاییست که
پدر
زل بزند به صفحه موبایلش وآلبوم عکس عزیز ازدست رفته اش رامرورکند

وهمچنان
مملوازحس سکوت
بغضش رافروداده
وقامت بودنش خم وخم وخمترگردد!
تابه ناگه
سکوت راجمله ای بس حزن آلودشکسته و
پدرگوید:"کاش بعدازشروین من بروم"
و
هردویتان
دربزمی غریبانه
مویه کنید
این داغ را...
آری !
نداجان
آخردردهمین است
که داغ عزیزی قامت یک مردراخم کند
و
دم برنیاورد..
متن ازنیما
تقدیم به شمعی که روزبروزدرحال آب شدن است..ندای بهترازجانم.

....هعی...

آسمان هم مثل من دلتنگ بود اما زرنگی کردبغضش را شکست...

دیشب یه پشه رو تو هوا گرفتم ، تا اومدم تو مشتم لهش کنم دیدم دستم خیس شد،….
فک کردم خونه، دستمو وا کردم دیدم داره گریه میکنه،گفتم چته؟!
خودتو زدی به موش مردگی؟
یهو بغضش ترکید و گفت: ای بابا! گوشت که خیلی وقته نمی‌خوریدمرغ هم که شده کیلوئی ۸۰۰۰ تومن، اونم دیگه کسی نمی‌خوره
خوناتون مزه ترب سفید میده…ما خودمون میخوریم ولی بچه هامون یه هفته‌اس لب به خون نزدن …
.دیگه بغض امونش نداد مـُرد …

روز

دیروز دستش تو دستت بود

امروز بغضش تو گلوت

جناب آقای جوادخیابانی گزارشگرخوب ومحجوب ودوست داشتنی صداوسیماتسلیت اینجانب وبچه های نمیدونم رابابت فوت والده گرامیتان پذیراباشید...
قبل ازبازی نفت تهران وپرسپولیس تهران درچهارچوب لیگ برترباخبرشدیم که والده جواد خیابانی جان به جان آفرین تسلیم کرده ودارفانی راوداع گفتند...
وقتی که بریکی ازمانیتورهای استادیوم آزادی پیام تسلیت حک شدودرتصویرهای تلویزیونی آن شات گردیدجوادخیابانی برای ثانیه ای چند هم که شده دست ازگزارش کشیده وبغضش ترکیده وگریست وگفت""گفته بودم این قضیه راتابعدازبازی بازگونکنند""
وثانیه ای بعدبخودآمده وبه گزارش بازی پرداخت...
برای جوادخیابانی عزیزصبرازخداوندمنان خواهانیم...
روح والد ه شان شاد..
وقرین رحمت الهی..
نیما

داستان کوتاه و زیبای #موسی و #بدترین #بنده_خدا

روزی #حضرت #موسی #(ع) رو به #بارگاه #ملکوتی #خداوند کرد و از درگاهش درخواست نمود:
#بار الها، می خواهم #بدترین #بنده ات را ببینم.
ندا آمد: #صبح_زود به در ورودی شهر برو. اولین کسی که از شهر خارج شد، او #بدترین #بنده ی من است.
#حضرت #موسی صبح روز بعد به در ورودی شهر رفت.
#پدری با #فرزندش، اولین کسانی بودند که از شهر خارج شدند.
پس از بازگشت، رو به #درگاه #خداوند کرد و ضمن تقدیم سپاس از #اجابت #خواسته اش، عرضه داشت:
#بار الها ، حال می خواهم #بهترین #بنده ات را ببینم.
ندا آمد: #آخر_شب به در ورودی شهر برو. آخرین نفری که وارد شهر شود، او #بهترین #بنده ی من است.
هنگامی که #شب شد، حضرت موسی به در ورودی شهر رفت…
دید آخرین نفری که از در شهر وارد شد، همان #پدر و #فرزندش است!
رو به #درگاه #خداوند، با #تعجب و #درماندگی عرضه داشت:
#خداوندا! چگونه ممکن است که #بد ترین و #بهترین #بنده ات #یک #نفر باشد!؟
ندا آمد: #ای #موسی، این #بنده که صبح هنگام میخواست با #فرزندش از در خارج شود،
#بدترین #بنده ی من بود. اما… هنگامی که #نگاه #فرزندش به #کوه های #عظیم افتاد،
از #پدرش پرسید: #بابا! #بزرگ تر از این #کوه ها چیست؟
#پدر گفت: #زمین.
#فرزند پرسید: #بزرگ تر از #زمین چیست؟
#پدر پاسخ داد: #آسمان ها.
#فرزند پرسید: #بزرگ تر از #آسمان ها چیست؟
#پدر در حالی که به #فرزندش نگاه می کرد، #اشک از #دیدگانش جاری شد و گفت:
#فرزندم. #گناهان #پدرت از #آسمان ها نیز #بزرگ تر است.
#فرزند پرسید: #پدر #بزرگتر از #گناهان تو چیست؟
#پدر که دیگر #طاقتش تمام شده بود، به ناگاه #بغضش ترکید و گفت:
#عزیزم ، #مهربانی و #بخشندگی #خدای_بزرگ از تمام هرچه هست، #بزرگتر و #عظیم تر است.